جواب گزینه ب در این مثال «حسنة الوجه» اضافه‌ی لفظی است، لذا «حسنة» از «الوجه» کسب تعریف نکرده است، بنابراین «حسنة» حال از «هند» است. اما در گزینه د «الضارب الرجل» اضافه‌ی لفظی است و «الضارب» از «الرجل» کسب تعریف نکرده است، ولی به واسطه‌ی «ال» معرفه است، لذا نعت «زید» است. در الف «إمرأة» نکره است. و اضافه «حسنه» به «الوجه» لفظی است، لذا «حسنة» از «الوجه» کسب تعریف نکرده و نکره است لذا نعت «إمرأة» است. در ج «الحسنة الوجه» اضافه‌ی لفظی است، ولی «حسنة» به واسطه‌ی «ال» معرفه شده است. پس کسب تعریف آن از «ال» است نه به واسطه‌ی اضافه. لذا «الحسنة» نعت «هند» است. نکته دو نوع اضافه داریم اضافه لفظی و معنوی . اضافه صفت به معمولش، اضافه لفظی است. لذا اضافه اسم فاعل و صفت مشبهه به معمولش لفظی است لذا کسب تعریف یا تخصیص ندارد و بر نکره بودن خود باقی میماند. در کدام عبارت نعت به کار نرفته است الف. مررتُ بإمرأةٍ حسنة الوجهِ ب. مررتُ بهندٍ حسَنَة الوجهِ ج. مررتُ بهندٍ الحسنة الوجهِ د. مَرَرتُ بزیدٍ الضارب الرجلِ #آزمون با جواب به این تست مشخص میشود به مباحث اضافه لفظی و معنوی مسلّط هستید یا خیر. مطالب کانال را با ذکر نشانی بیان کنید. به کانال نحو کاربردی بپیوندید.👇👇👇 https://eitaa.com/joinchat/3737649200C929d332cc9