اهداف استفاده از مصدر صریح و مصدر مؤول هر یک از مصدر صریح و مؤول فایده‌ای را دنبال می‌کند که دیگری نمی‌تواند جایگزینش باشد. برخی از این موارد عبارتند از: 1. مصدر مؤول زمان را نشان می‌دهد، بر خلاف مصدر صریح، توضیح اینکه برخی مواقع متکلّم در نظر دارد زمان مصدر را هم بیان کند، این کار در صورت استفاده از مصدر مؤول امکان پذیر است. أعجَبَنی أنْ قمتَ. (ایستادنت مرا به تعجّب واداشت) أنْ تصبِرَ خیرٌ لکَ. (صبر کردنت برایت بهتر است) اولی بر زمان گذشته و دومّی بر زمان حال دلالت دارد. امّا مصدر صریح چنین نیست: «صبرُکَم خیرٌ لکم» در این جمله زمان مصدر ممکن است گذشته، حال یا آینده باشد. 2. مصدر مؤول چنین قابلیتی دارد که می‌تواند بر طلب انجام یا ترک کاری دلالت داشته باشد، بر خلاف مصدر صریح که چنین قابلیتی ندارد، مانند: أشرتُ إلیهِ بأن قُم. (به او اشاره کردم که بایست) 😉باقی موارد در کتاب نحو کاربردی عالی 😉گوشه ای از کتاب نحو کاربردی ✅دوره های تدریس از صفر تا دکتری👇 https://eitaa.com/joinchat/1284112542Cf4657e7296