اشعار بانو نقیـبی
چشم را قابل بدانی، فرش راهت میکنم نفـْسْ را قربانیِ خال سیاهت میکنم تکّه ای از آسمان دارم میان قلب خود آسمانم را نثار پیشگاهت میکنم باشد از دنیا اگر یک استجابت، سهم من من همان را بی گمان، نذر نگاهت میکنم می نشینم تا سحر بر آستان بندگی ذکر و اشک خویش را پشت وپناهت میکنم رو به قبله با وضو، چشمم به سوی آسمان آرزوی دیدن تصویر ماهت میکنم مثل یک آیینه ام غیر از تو در من نقش نیست قلب خود را همنشینِ هُرم آهت میکنم ۲۰ دی ۱۴۰۱ Ｃ᭄ @najvayebaran
1.1هزار مشاهده