مرحوم حاج ملاحسین علی صدیقین می گوید: «در مدرسۀ صدر اصفهان، نیمه شبی برای نماز شب از خواب بیدار شدم، و به حیات مدرسه رفتم. ناگهان با صحنۀ فوق العادهای مواجه شدم. در تاریکی شب شنیدم که در و دیوار و درخت های مدرسه، مشغول تسبیح خداوند هستند و می گویند: «سُبُّوحٌ قُدُّوسٌ رَبُّنَا وَ رَبُّ الْمَلائِکَهِ وَ الرُّوح». با تعجب به در و دیوار نگاه می کردم، و در حیات مدرسه قدم می زدم. وقتی از کنار حجرۀ آخوند ملامحمد کاشی عبور کردم، متوجه شدم ایشان در حال تهجد و شب زنده داری است و این ذکر را بر زبان جاری می کند. در و دیوار و درختان مدرسه هم، در همنوایی با ایشان ذکر می گفتند.
فردا صبح، خدمت مرحوم آخوند رسیدم و ماجرای دیشب را با وی در میان گذاشتم.
آخوند کاشی فرمود: «ذکر گفتن در و دیوار تعجب ندارد. تعجب در این است که تو چگونه صدای آن ها را شنیدی
📖حیات عارفانۀ فرزانگان، ص۷۱ ـ به نقل از پا به پای آفتاب، ج۳، ص۲۸۱٫
@namaz_shab