" کار من بود، دستم خورد، ببخشید..." - کودکتان این را زمانی به زبان آورد که گلدان شیشه‌ای که دوستش داشتید را، سهواً شکسته بود... و شما در حالی فریاد کشیدید؛ که نه چشمتان معصومیتش را دید و نه گوش‌تان صدق در گفتارش را شنید!... و شما با این کار، اولین خشت از دیوار اعتمادی، که بنا بود دیگران در آینده به آن تکیه کنند را کج گذاشتید، خوب می‌دانید، هیچکس به دیوار کج تکیه نمی‌کند! ▪️خشت اول همان باوری‌ست که به اشتباه در او شکل گرفت؛ حالا فرزندتان در همین زمان کوتاه، از عکس‌العمل شما می‌آموزد که با بیان حقیقت، سرزنش، تنبیه و تحقیر می‌شود، او با این تجربه، دیگر نه تنها حقیقت را بیان نمی‌کند بلکه در ذهنش جستجو می‌کند که اشتباهش را به گردن چه کسی بیندازد، طبیعی‌تر است! ▪️پدر و مادر عزیز؛ شاید این آخرین جملهٔ صادقانه‌ای باشد که از زبان كودکتان شنیدید! حالا کدام یک دوست‌داشتنی‌تر هستند؟!.. گلدانی که شکست! یا روحِ معصومی که حالا پایش به بیراههٔ دروغ باز شده؟! @Namazeshab2