🔻 سزاوار است هر کدام از ما بعد از مدتی به نحوی خودش را پیدا کند و با خودش آشتی کند و از آن سرگشتگی بیرون بیاید. 🔸 ما الان حتی برای این تصور هم مشکل داریم که انسان چگونه خودش را پیدا خواهد کرد. ولی ان‌شاءالله می‌توان به این حد رسید. 🔹 ما الان از همه حیث گم‌گشته هستیم و با خودمان هیچ آشنایی نداریم. حس‌هایمان جوابگو نیستند، گیرنده‌هایمان معیوب هستند، گیرنده‌های فضای خارجی چه در امور معنوی و چه غیر آن اینطور هستند و میزان نداریم. 🔸 یک مثال می‌زنم: فرض کنید هر کدام از ما با یک فرد آشنا یا ناآشنا مواجه می‌شویم، یکی از حس‌های ما به نام قوه باصره، یک عکسی از او می‌گیرد و به نفس و خیال و حافظه منتقل می‌کند. همه ما به مجرّد این برخورد، یک برداشتی از طرف مقابل خواهیم داشت؛ اینکه خوب یا بد است و یا نسبی تعریف خواهد شد که خوشم آمد، بدم آمد. 🔹 آیا اصلاً این میزان در ما قابل اعتماد هست؟ ما اگر خواستیم میزان خودمان را اصلاح کنیم، باید چه کاری بکنیم؟ چقدر اطلاعات و حکمت باید داشته باشیم، چقدر روشنایی، ایمان داشته باشیم؟ 🔸 اینکه نمی‌شود که وقتی انسان در برخورد با یک نفر از او خوشش نیامد، او را متهم کند و بگوید حتماً او مشکلی دارد. اینکه حرف درستی نیست و میزان نیست. میزان باید عن علمٍ [یقینی و اطمینان بخش] و دقیق جواب بدهد و ما حداقل در چنین برخوردی که یکی از موارد متعدد روزانه ماست، میزان درستی نداریم و معلوم نیست که چه می‌کنیم. 🔹 این مسئله به دلیل گم شدن فضاهای ورودی و خروجی ذهنی ماست و ما باید این‌ها را بشناسیم. بخش معنوی آن جداست، بخش قابل کار در اخلاق هم جداست. ما باید از ابعاد مختلف کار کنیم. <کد 4334‌> ┄┅═✧ا﷽ا✧═┅┄ 💠 کانال رسمی حجت‌الاسلام والمسلمین حاج شیخ جعفر ناصری: ❁• تلگرام: t.me/nasery_ir ❁• ایتا: eitaa.com/nasery_ir ❁• واتساپ: www.al-hady.ir ‌ ‌ ‌ ‌