🔻 در لایه‌های مختلفِ شناختن خویشتن، [تنها] یکی از آنها ظرفیّت زمانی است و ظرفیّت زمانی، انواع و ابعاد دارد و گوناگون است؛ مثل یک گلستانِ پر از گل‌های مختلف می‌مانَد. 🔸 [کسی که به این شناخت رسید،] ظرفیّت زمانی و کیفیّت بهره‌وری [از زمان] و انسان‌هایی که می‌توانند [با زمان] ارتباط برقرار کنند، همه‌ی آن‌ها را می‌شناسند. یک برنامه‌ ریزیِ دینی دارد از اهلش حمایت می‌کند برای سوق دادن به رأس قلّه‌ی کمال و رشد. 🔹 [توجه به زمان] در سلسله‌ی انبیا هم بوده است و زمان‌های خاصی را قرار می‌داده‌اند. « وَ وَاعَدْنَا مُوسى ثَلَاثِينَ لَيْلَةً وَ أَتْمَمْنَاهَا بِعَشْرٍ فَتَمَّ مِيقَاتُ رَبِّهِ أَرْبَعِينَ لَيْلَةً» (و با موسى، سى شب وعده گذاشتيم و آن را با ده شب ديگر تمام كرديم. تا آنكه وقت معين پروردگارش در چهل شب به سر آمد./اعراف ۱۴۲) 🔸 او که خودش پیامبر خدا و کلیم الله است! ولی او هم باید بهره‌وری از زمان را تجربه کند. 🔹 فکر نکنید آن‌ها که انبیا بودند و شما بعد از هزار یا دو هزار سال دارید زندگی‌ نامه‌شان را می‌خوانید، [مسیر برایشان] سهل بوده است. این مسیر را می‌شناخته‌اند، سعی و تلاش می‌کردند و سختی‌هایش را تحمّل می‌کردند. 🔸 ظرفیّت زمان، یک ظرفیّت قابل استفاده است. ای‌کاش ما با این دید، قرآن را مرور می‌کردیم و می‌یافتیم که چقدر خدای متعال، به سمت بهره‌وری از زمان‌های مناسب یا بزرگ ارائه کردن زمان برای الگو برداری، سوق داده است! کد ۲۴۹۴۸ ┄┅═✧❁ااا❁✧═┅┄ 🔺 کانال رسمی حجت‌الاسلام والمسلمین حاج شیخ جعفر ناصری: @nasery_ir ‌ ‌ ‌ ‌