🔻 در مسائل طبی، آنچه که با ادراکات بصری قابل درک باشد را خیلی زود می‌گیریم؛ یعنی اگر از دست راست ما، انگشت دوم، بند سوم، جراحتی برداشته باشد، در کمتر از یک ثانیه و با یک نگاه، معادله‌ای اتفاق می‌افتد و به این نتیجه می‌رسیم که این زاویه، آسیب دیده است و باید چسب زخم را برداریم و روی همین زخم ببندیم؛ 🔸 ولی در کاستی‌های شخصیّتی، بیمای‌های روحی، مشکلات روانی و مشکلات مدیریتی، چون که ادراکات بصری علّت تامه در آن نیست، خیلی به خلط و خبط می‌افتیم. آن وقت است که نمی‌دانیم کجای ما چطور شده است و گم می‌شویم؛ 🔹 مثلاً می‌دانیم که توفیق سحر نداریم؛ ولی دلیلش را متوجه نمی‌شویم، یا می‌دانیم این کاری که می‌کنیم، نمازِ نمازگزار حقیقی نیست و آن چیزی که باید باشد نیست؛ ولی نمی‌دانیم آسیب از کجا وارد شده است. 🔸 اگر آسیب را هم شناختیم، درمان را نمی‌دانیم. هم درمان شامل طبقات، مراحل و مراتب است و هم آسیب. ادامه دارد...‌ ‌ ┄┅═✧❁ااا❁✧═┅┄ 🔺 کانال رسمی حجت‌الاسلام والمسلمین حاج شیخ جعفر ناصری: 👉🏻 @nasery_ir ‌ ‌ ‌ ‌