‌ ‌ 💠 نسبی بودن بهره مؤمنین از ظرفیت عظیم 🔻 شما هر مؤمنی را که نگاه کنید، چه خوب و چه بد، چه کم ایمان داشته باشد و چه زیاد، یک وقت‌هایی حال خوبی دارد؛ یعنی گاهی می‌شود که یک صدقه می‌دهد و دلش خنک می‌شود، گاهی می‌شود که یک حرم می‌رود و دلش شاد می‌شود، یعنی اثر عمل را حس می‌کند. 🔸 این دیگر از امور تجربی است که گاهی با یک عمل صالح یک مؤمن نتیجه‌اش را حس می‌کند. اگر اینجور می‌بود که لیله قدر ما هم «خیر من الف شهر» می‌شد، یعنی تمام این جزا مال ما می‌شد و ما توانایی داشتیم تمام این خیر را بگیریم، طبیعتاً تغییری باید در خود انسان‌ها حس بشود و این کمتر اتفاق می‌افتد. البته در موجبه جزئیه تردیدی نیست یعنی تمامش نسبی است. 🔹 لذا شما ‌ببینید در لیلة القدر حتی بزرگان در تشخیصش و تعیینش اختلاف می‌کنند. 🔸 شاید یک نفر بگوید که آقا شما که این جزا را برای لیلة القدر می‌گویید، چطور است که شما با شب قبلش فرقی نمی‌کنید؟ اگر شما یک همچنین ارتقایی پیدا بکنید، اگر اینچنین رشدی پیدا کنید که پرونده حسناتتان به اندازه ۸۳ سال یک دفعه رشد بکند، آن وقت نباید هیچ فرقی در شما حاصل بشود؟ 🔹 این را ممکن است کسی بگوید. ولی جوابش این است که این حد اعلای جزا و رشد است و بقیه افراد به نسبت به سعه وجودی خودشان بهره مند می‌شوند. کد ۴۲۴ ‌ ‌ ┄┅═✧❁ااا❁✧═┅┄ 🔺 کانال رسمی حجت‌الاسلام والمسلمین حاج شیخ جعفر ناصری: 👉🏻 @nasery_ir ‌ ‌ ‌ ‌