فکر نان کن که خربزه آب است
در روزگاران قديم دو دوست بودند که کارشان خشتمالی بود . از صبح تا شب برای ديگران خشت درست می‌کردند و اجرت بخور و نميری می‌گرفتند . آنها هر روز مقدار زيادی خاک را با آب مخلوط می‌کردند تا گل درست کنند ، بعد به کمک قالبی چوبی ، از گل آماده شده خشت می‌زدند .
يک روز ظهر که هر دو خيلی خسته و گرسنه بودند ، يکی از آنها گفت : " هرچه کار می‌کنيم ، باز هم به جايی نمی‌رسيم . حتی آن قدر پول نداريم که غذايی بخريم و بخوريم . پول‌مان فقط به خريدن نان می‌رسد . بهتر است تو بروی کمی نان بخری و بياوری و من هم کمی بيشتر کار کنم تا چند تا خشت بيشتر بزنم . " دوستش با پولی که داشتند ، رفت تا نان بخرد . به بازار که رسيد ، ديد يکجا کباب می‌فروشند و يک جا آش، دلش از ديدن غذاهای گوناگون ضعف رفت . اما چه می‌توانست بکند ، پولش بسيار کم بود . به سختی توانست جلوی خودش را بگيرد و به طرف کباب و آش و غذاهای متنوع ديگر نرود .
وقتی كه به سوی نانوايی می‌رفت ، از جلوی يک ميوه فروشی گذشت . ميوه فروش چه خربزه‌هايی داشت! مدتها بود که خربزه نخورده بود . ديگر حتی قدرت آن را نداشت که قدم از قدم بردارد . با خود گفت : کاش کمی بيشتر پول داشتيم و امروز ناهار نان و خربزه می‌خورديم . حيف که نداريم . تصميم گرفت از خربزه چشم پوشی كند و به طرف نانوايی برود. اما نتوانست. اين بار با خود گفت: اصلا ً چه طور است به جای نان، خربزه بخرم. خربزه هم بد نيست، آدم را سير می‌کند. با اين فکر ، هرچه پول داشت، به ميوه فروش داد و خربزه‌ای خريد و به محل کار ، برگشت.
در راه در اين فكر بود كه آيا دوستش از او تشکر خواهد کرد؟ فکر می‌کرد کار مهمی کرده که توانسته به جای نان، خربزه بخرد. وقتی به دوستش رسيد ، او هنوز مشغول کار بود . عرق از سر و صورتش می‌ريخت و از حالش معلوم بود که خيلی گرسنه است . او درحالی که خربزه را پشت خودش پنهان کرده بود ، به دوستش گفت : " اگر گفتی چي خريده‌ام؟ "
دوستش گفت : " نان را بياور بخوريم که خيلی گرسنه‌ام . مگر با پولی که داشتيم ، چيزي جز نان هم می‌توانستی بخری؟ زود باش . تا من دستهايم را بشويم، سفره را باز کن."
مرد وقتي اين حرفها را شنيد ، کمی نگران شد و با خود گفت: " نکند خربزه سيرمان نکند. " دوستش که برگشت ، ديد که او زانوی غم بغل گرفته و به جای نان ، خربزه‌ای درکنار اوست.
در همان نگاه اول همه چيز را فهميد . جلوی عصبانيت خودش را گرفت و گفت: " پس خربزه دلت را برد؟ حتما ً انتظار داری با خوردن خربزه بتوانيم تا شب گل لگد کنيم و خشت بزنيم ، نه جان من ، نان قوت ديگری دارد . خربزه هر چقدر هم شيرين باشد ، فقط آب است. "
آن روز دو دوست خشتمال به جای ناهار ، خربزه خوردند و تا عصر با قار و قور شکم و گرسنگی به کارشان ادامه دادند .
از آن پس ، هر وقت بخواهند از اهميت چيزی و درمقابل ،بی اهميت بودن چيز ديگری حرف بزنند ، می‌گويند : " فکر نان کن که خربزه آب است.
👈 کانال حکایت نامه
🆔 @hekayatnameh