علل پرخاشگری 1. گرسنگی و تشنگی: با توجه به بحث تأمین نیازهای اساسی که گذشت بحث را پی می گیریم. ترشح اسید معده هنگام گرسنگی افزایش میابد که بر اعصاب تأثیر گذاشته و موجب پرخاشگری می‌شود. پس نباید با تذکر و نصیحت و تقاضاهای بی مورد آن را تشدید کرد. 2. خستگی: طبیعی است که خستگی زمینه‌های پرخاشگری را فراهم می آورد و با کوچکترین جرقه با مرحله اوج می‌رسد. فعالیت‌های بدنی کودکان، روز خسته کننده، مانند سفر اردویی، امتحان، و تکالیف دشوار مدرسه و ... از عوامل خستگی کودکان و نوجوانان است. 3. بی خوابی: طبیعی است که هرگاه زمان خواب کودک به تأخیر بیافتد پرخاشگر می‌شود. که بیشتر در مسافرت‌ها، مهمانی ها، مدرسه و ایام امتحانات پیش می‌آید. 4. ناکامی: اگر کودک شما مشکلی دارد و نمی‌تواند آن را حل کند پرخاشگر می‌شود. این مشکل می‌تواند مربوط به خانه و گاهی مدرسه، انجام تکالیف، فهم مطالب درسی، و ... است. 5. تمسخر کودک: هیچ‌گاه کودک را به سبب سخنان کودکانه یا انتظارات بچه گانه تمسخر نکنید. در موارد بسیاری سخن یا خواسته او از دید شما بی ارزش و غیر قابل توجه است. اما از دید او بسیار اهمیت دارد و تمسخر او سبب پرخاشگری می‌گردد. 6. بی‌توجهی به کودک: وقتی کودک خواسته ای دارد به خواسته‌اش توجه کنید به‌ویژه در حضور دیگران که ممکن است بی‌توجهی سبب پرخاشگری او شود. 7. جلب توجه: در مواردی کودک وقتی احساس کند که با پرخاشگری می‌تواند توجه اطرافیان را به خود جلب کند پرخاشگری می‌کند. که باید به او در همان لحظه کاملاً بی‌توجهی نمود و در زمآن‌های دیگری نیاز او را بر طرف نمود. 8. بیماری: گاهی بیماری، تب، درد، فقر آهن و برخی از انگل ها که بر اعصاب کودک اثر می‌گذارد و ... باعث پرخاشگری کودک می‌شود. 9. محیط خانه و مدرسه: با توجه به نقش الگویی پدر و مادر و یا همسالان و اعضای نزدیک خانواده و یا معلم اگر یکی از آن‌ها پرخاشگر باشد این رفتار می‌تواند به کودک منتقل شود. #پرخاشگری https://eitaa.com/joinchat/1670054016Ca1b358c444 #نسل_تمدن_ساز