جای بوسه­ی پیمبر کند سر و انگشترش کفن و پیکرش وای حسینم شده جن و ملک غرق غم و شور و شین بدنت رفته زیر سم اسبان حسین آن سرِ غرقِ نور می رود در تنور وای حسینم 🥀◾️🥀◾️🥀◾️🥀