#بهای_بهشت ۵۳ ؛ پانصد نخل خرما می خواهم چند تا ویژگی نماز امیرالمؤمنین علیه السلام را بیان کنم یک. هنگام شروع نماز از درک عظمت خدا رنگ صورت حضرت تغییر می‌کرد. [1] دو. رکوع را آن قدر طول می‌داد تا عرق از صورت و ساق پای حضرت جاری می‌شد. [2] سه. برخی از شبانه روز هزار رکعت نماز می‌خواند ؛ پانصد نخل خرما داشت که کنار هر نخل خرما دو رکعت نماز می‌خواند « کانَت لَهُ خَمسُمِئَةِ نَخلَةٍ ، وکانَ یصَلّی عِندَ کلِّ نَخلَةٍ رَکعَتَین‏ ». [3] چهار. صد در صد لحظاتِ همه نمازهایش ـ از تکبیرة الاحرام تا سلام نماز ـ حضور قلب داشت. با این نماز زیاد و زیبایی که می‌خواند بعد از نماز در تعقیبات می‌گفت : « إِلَهِی هَذِهِ صَلاَتِی صَلَّیتُهَا لاَ لِحَاجَةٍ مِنْک إِلَیهَا وَ لاَ رَغْبَةٍ مِنْک فِیهَا » [4] خدایا می‌دانم که تو به نماز علی هیچ نیازی نداری و من هستم به تویی که « صَمد » هستی و بی‌نیازی نیازمندم و به خاطر این نیازی که در خودم به معبودِ بزرگ احساس می‌کنم با تو گفتگو می‌کنم. [1] امام صادق علیه السلام : كانَ عَلِيٌّ عليه السلام إذا قامَ إلَى الصَّلاةِ فَقالَ : «وَجَّهتُ وَجهِيَ لِلَّذي فَطَرَ السَّماواتِ وَالأَرضَ» تَغَيَّرَ لَونُهُ حَتّى‏ يُعرَفَ ذلِكَ في وَجه. (شناخت نامه نماز ، ج‏2 ، ص 674) [2] الإمام الصادق عليه السلام : كانَ عَلِيٌّ عليه السلام يَركَعُ فَيَسيلُ عَرَقُهُ حَتّى‏ يَطَأَ في عَرَقِهِ مِن طولِ قِيامِه‏. (شناخت نامه نماز ، ج‏2 ، ص 674) [3] شناخت نامه نماز ، ج‏2 ، ص 688. [4] بحار الأنوار ، ج‏83 ، ص 38.