#سفارشهای_امام_صادق_عليه_السّلام_به_عبداللَّه_بن_جندب (۶۹)
از آیت الله مصباح یزدی
ﻳﮏ ﻓﺮﺽ ﺩﻳﮕﺮ ﺍﻳﻦ ﺍﺳﺖ ﮐﻪ ﺳﺮﻧﻮﺷﺖ ﺍﺧﺮﻭﯼ ﺍﻧﺴﺎﻥ ﻣﺆﻣﻨﯽ ﮐﻪ ﻋﻤﻞ ﺻﺎﻟﺤﯽ ﺍﻧﺠﺎﻡ ﺩﺍﺩﻩ ﻭﻟﯽ ﺍﺯ ﺳﻮﯼ ﺩﻳﮕﺮ ﻣﺮﺗﮑﺐ ﮔﻨﺎﻫﺎﻥ ﺯﻳﺎﺩﯼ ﻧﻴﺰ ﺷﺪﻩ ﺍﺳﺖ ﻭ ﻗﺒﻞ ﺍﺯ ﻣﺮﮒ ﻣﻮﻓﻖ ﺑﻪ ﺗﻮﺑﻪ ﻧﻤﯽ ﺷﻮﺩ، ﭼﻴﺴﺖ؟
ﭼﻨﻴﻦ ﻓﺮﺩﯼ ﺁﻳﺎ ﺑﻪ ﺑﻬﺸﺖ ﻣﯽﺭﻭﺩ ﻳﺎ ﺑﻪ ﺟﻬﻨﻢ؟
ﺩﺭ ﺗﻮﺿﻴﺢ ﺍﻳﻦ ﻣﺴﺄﻟﻪ ﺑﺎﻳﺪ ﺑﮕﻮﻳﻴﻢ، ﺍﻧﺴﺎﻥ ﺍﮔﺮ ﻗﺒﻞ ﺍﺯ ﻣﺮﮒ ﻣﻮﻓﻖ ﺑﻪ ﺗﻮﺑﻪ - ﺁﻥ ﻫﻢ ﺗﻮﺑﻪ ﯼ ﻧﺼﻮﺡ ﻭ ﻭﺍﻗﻌﯽ - ﺷﻮﺩ، ﻫﻤﻪ ﯼ ﮔﻨﺎﻫﺎﻧﺶ ﺁﻣﺮﺯﻳﺪﻩ ﻣﯽﺷﻮﺩ.
ﻣﻤﮑﻦ ﺍﺳﺖ ﮐﺴﺎﻧﯽ ﺑﮕﻮﻳﻨﺪ ﺑﻴﺎﻥ ﺍﻳﻦ ﮔﻮﻧﻪ ﻣﻄﺎﻟﺐ ﻣﻮﺟﺐ ﺗﺠﺮﯼ ﺑﻴﺶ ﺗﺮ ﮔﻨﺎﻩ ﮐﺎﺭﺍﻥ ﻣﯽﺷﻮﺩ؛ ﺍﻣﺎ ﻣﺎ ﻣﯽﮔﻮﻳﻴﻢ ﭼﻪ ﮐﺴﯽ ﻣﯽﺗﻮﺍﻧﺪ ﻣﻄﻤﺌﻦ ﺑﺎﺷﺪ ﮐﻪ ﻣﻮﻓﻖ ﺑﻪ ﺗﻮﺑﻪ ﯼ ﻧﺼﻮﺡ ﻣﯽﺷﻮﺩ؟
ﺩﺭ ﻫﺮ ﺣﺎﻝ ﺍﮔﺮ ﻣﻮﻓﻖ ﺑﻪ ﺗﻮﺑﻪ ﺷﺪ، ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﺿﻤﺎﻧﺖ ﮐﺮﺩﻩ ﮔﻨﺎﻫﺎﻥ ﺍﻭ ﺭﺍ ﺑﻴﺎﻣﺮﺯﺩ:
ﺍﻟﺎ ﻣﻦ ﺗﺎﺏ ﻭ ﺁﻣﻦ ﻭ ﻋﻤﻞ ﺻﺎﻟﺤﺎ ﻓﺄﻭﻟﺌﮏ ﻳﺒﺪﻝ ﺍﻟﻠﻪ ﺳﻴﺌﺎﺗﻬﻢ ﺣﺴﻨﺎﺕ ﻭ ﮐﺎﻥ ﺍﻟﻠﻪ ﻏﻔﻮﺭﺍ ﺭﺣﻴﻤﺎ؛
یعنی:
ﻣﮕﺮ ﺁﻥ ﮐﺴﺎﻧﯽ ﮐﻪ ﺍﺯ ﮔﻨﺎﻩ ﺗﻮﺑﻪ ﮐﻨﻨﺪ ﻭ ﺑﺎ ﺍﻳﻤﺎﻥ ﺑﻪ ﺧﺪﺍ ﻋﻤﻞ ﺻﺎﻟﺢ ﺑﻪ ﺟﺎﯼ ﺁﺭﻧﺪ، ﭘﺲ ﺧﺪﺍ ﮔﻨﺎﻫﺎﻥ ﺁﻧﻬﺎ ﺭﺍ ﺑﺪﻝ ﺑﻪ ﺛﻮﺍﺏ ﮔﺮﺩﺍﻧﺪ ﮐﻪ ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﺩﺭ ﺣﻖ ﺑﻨﺪﮔﺎﻥ ﺑﺴﻴﺎﺭ ﺁﻣﺮﺯﻧﺪﻩ ﻭ ﻣﻬﺮﺑﺎﻥ ﺍﺳﺖ.
ﻫﻢ ﭼﻨﻴﻦ ﺍﻧﺴﺎﻧﯽ ﮐﻪ ﺩﺭ ﻣﺪﺕ ﻋﻤﺮ ﺧﻮﺩ ﮐﺒﺎﻳﺮ ﺭﺍ ﺗﺮﮎ ﮐﺮﺩﻩ ﻭ ﺗﻨﻬﺎ ﻣﺮﺗﮑﺐ ﺻﻐﺎﻳﺮﯼ ﺷﺪﻩ ﮐﻪ ﺑﻪ ﺣﺪ ﮐﺒﻴﺮﻩ ﻧﺮﺳﻴﺪﻩ ﺍﺳﺖ، ﺍﮔﺮ ﺩﺭ ﻟﺤﻈﺎﺕ ﺁﺧﺮ ﻣﻮﻓﻖ ﺑﻪ ﺗﻮﺑﻪ ﻧﺸﻮﺩ، ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﺍﻭ ﺭﺍ ﻣﯽﺁﻣﺮﺯﺩ:
ﺍﻥ ﺗﺠﺘﻨﺒﻮﺍ ﮐﺒﺎﺋﺮ ﻣﺎ ﺗﻨﻬﻮﻥ ﻋﻨﻪ ﻧﮑﻔﺮ ﻋﻨﮑﻢ ﺳﻴﺌﺎﺗﮑﻢ ﻭ ﻧﺪﺧﻠﮑﻢ ﻣﺪﺧﻠﺎ ﮐﺮﻳﻤﺎ؛
یعنی:
ﭼﻨﺎﻥ ﭼﻪ ﺍﺯ ﮔﻨﺎﻫﺎﻥ ﺑﺰﺭﮔﯽ]ﮔﻨﺎﻫﺎﻥ ﮐﺒﻴﺮﻩ[ﮐﻪ ﺷﻤﺎ ﺭﺍ ﺍﺯ ﺁﻥ ﻧﻬﯽ ﮐﺮﺩﻩ ﺍﻧﺪ ﺩﻭﺭﯼ ﮔﺰﻳﻨﻴﺪ ﻣﺎ ﺍﺯ ﮔﻨﺎﻫﺎﻥ ﺩﻳﮕﺮ ﺷﻤﺎ ﺩﺭ ﮔﺬﺭﻳﻢ ﻭ ﺷﻤﺎ ﺭﺍ [ﺩﺭ ﺩﻭ ﻋﺎﻟﻢ] ﺑﻪ ﻣﻘﺎﻣﯽ ﺑﻠﻨﺪ ﻭ ﻧﻴﮑﻮ ﺑﺮﺳﺎﻧﻴﻢ.
ﺍﻟﺒﺘﻪ ﺍﻳﻦ ﺩﺭ ﺻﻮﺭﺗﯽ ﺍﺳﺖ ﮐﻪ ﺳﻴﺌﺎﺕ ﻭ ﺻﻐﺎﻳﺮ ﭼﻨﻴﻦ ﻓﺮﺩﯼ ﺑﻪ ﺣﺪ ﮐﺒﻴﺮﻩ ﻧﺮﺳﻴﺪﻩ ﺑﺎﺷﺪ؛ ﺯﻳﺮﺍ ﺍﺻﺮﺍﺭ ﺑﺮ ﺻﻐﺎﻳﺮ، ﺧﻮﺩ ﮔﻨﺎﻫﯽ ﺍﺳﺖ ﮐﺒﻴﺮﻩ.
@nazz_ir