سلام. میرزا محمد علی صائب تبریزی از شاعران عهد صفویه است که در حدود سال ۱۰۰۰ هجری قمری در اصفهان (و به روایتی در تبریز) زاده شد. در جوانی مانند اکثر شعرای آن زمان به هندوستان رفت .در سال ۱۰۴۲ هجری قمری به کشمیر رفت و از آنجا به ایران بازگشت و به منصب ملک‌الشعرایی شاه عباس ثانی درآمد. وی در سال ۱۰۸۰ هجری قمری وفات یافت و درمحلِ (باغ تکیه) در کنار زاینده‌رود به خاک سپرده شد. غزلی آبدار وتابدار ازاین شاعر نامدار وپایه گذارسبک هندی بخوانید: چند بر کوردلان جلوه دهم معنی را؟ پیش دجّال کشم مائده ی عیسی را؟ سوزنی گر نکشد سرمه ی بینش در چشم نتوان عیب نمودن نفسِ عیسی را خصم انگشت چرا بر سخن من ننهد؟ بر سر چوب بود حس بصر، اعمی را هر که با خود دو گواه از رگ گردن دارد می برد پیش، دو صد دعوی بی معنی را نتوان بر سخن روشن من پرده کشید چه غم از موجه ی نیل است کف موسی را؟ صائب از تیرگیِ بختِ سخن شکوه مکن کز سیه خانه ، گزیری نبود لیلی را فتاحی رضا @bostanetalab1399 #ندای_اردکان @neday_ardakan🔷