چاره‌ای نیست عزیز من! سهم ما از میلیارد‌ها سال حیات و حرکت، ذرّه‌ی بسیار ناچیزیست. این سهم را، چه کسی به تو حق داد که با خستگی و پیریِ روح با بلاتکلیفی، با کسالت، دودِلی، به تباهی بکشی...؟ باورکُن! زندگی را، پُر باید کرد. اما نه با باطل و بیهوده نه با دلقکی و مسخرگی نه با هرچیز کدر و کثیف و نه با هر چیزی که انسانِ شریف از آن شرمش می‌آید... زندگی را پُرِ پُر باید کرد: لبریز، و دائما سرریزکنان؛ پر و خالی باور کن! از هر حفره که در گوشه کنارِ زندگی‌مان پدید آید، رنگِ دلمردگی و پوچی می‌ریزد_زشت بر جمیعِ حرکات من و تو بر راه رفتن، نگاه کردن، بحث، منطق و حتی خندیدنمان... هرگز نباید به فردا واگذاشت، چراکه خالیِ دلمردگی را از امروز تا فردا، همچنان، خالی نگهداشتن، خطر کردنی‌ست مصیبت بار و بی دلیل... زندگی را، پُرِ پُر باید کرد... #یک_عاشقانه_آرام #نادر_ابراهیمی https://eitaa.com/nedayandisheh