دَغدَغه و شوق شب زنده داری
🔻از محضر علامه حسن زاده آملی(ره) میپرسیدند:
ما از کجا بدانیم در کدام مقام و منزل معنوی هستیم و سیر می کنیم؟
🔻ایشان میفرمودند:
🔻عزیزان من! نمی گویم چه دارید و چه ندارید! اگر میل به شب زنده داری و سحر خیزی را دارید، همه چیز دارید،
🔻خدا شما را دعوت کرده و مهمان یار هستید.
🔻کمال نفس به این است که عاشق شب و سَحر و خلوت با ملکوت نظام هستی است
🔻که وقتی شب می شود و دغدغه در تو ایجاد می شود و بهانه گیری میکنی و هوای خدا پیدا می کنی و به سرت می زند از رختخواب فرار کنی!
🔻نماز شب و تهجد فقط همان یازده رکعت نیست، بلکه از سر شب باید این دغدغه در تو ایجاد شود.
🔻قدر خودت را بدان! هر اتفاقی که می افتد(در امور معنوی) برای همین نَفسی می افتد که میل به شب دارد.(پایان فرمایش جناب علامه)
🔻از این بیان معلوم می شود انسانی که میل به شب زنده داری ندارد به معنای واقعی در مسیر کمال و طریق عرفان قرار ندارد
🔻از اکثر دستورات اهل معرفت اینطور فهمیدم که این حالت معنوی به عنوان یک اصل کلی در سلوک و عرفان عملی هست....اگر این حال و شوق و دغدغه رو نداریم از خدا بخواهیم این حال رو در ما ایجاد کنه.......