جنگ بدر اين جنگ نخستين جنگ پيامبر اكرم صلّى الله عليه و آله با كفار قريش بود. وقتى دو لشكر در برابر هم قرار گرفتند، سه نفر از پهلوانان قريش و امراى آنان، به نام‌هاى «عتبه» و برادرش «شيبه» و وليد پسر عتبه، از ميان لشكر بيرون آمدند و مبارز خواستند. ابتدا سه نفر از انصار به مبارزه آنان بيرون رفتند. آنها گفتند: «شما كه هستيد؟!» گفتند: «ما از انصاريم». گفتند: «شما هم‌شأن ما نيستيد». بعد از آن بانگ برآوردند كه اى محمد! هم‌شأن‌هاى ما را از قوم خود به ميدان بفرست. آن حضرت فرمود: «اى عبيده! اى حمزه! اى على! براى نبرد با آنها حاضر شويد». آنها وارد صحنه پيكار شدند، عبيده با عتبه، حمزه با شيبه و حضرت اميرالمؤمنين، امام المتقين، علي بن ابي‌طالب عليه السلام با وليد به نبرد پرداختند. آن حضرت، وليد را در جا از پاى درآورد و اول كسى كه خون كافرى را با مبارزه، به زمين ريخت، آن حضرت بود. حمزه نيز شيبه را به قتل رساند. اما ميان عبيده و عتبه، زخم شمشير رد و بدل شد تا آنكه حضرت با حمزه به مدد عبيده رفتند و عتبه را كشتند.1 يكى از نويسندگان مشهور اهل سنت مى‌گويد: «اين مبارزه فضيلت آشكار براى حمزه و على و عبيده است».2 حضرت على عليه السلام در نامه‌اى به معاويه نوشت: آن شمشيرى كه در يك روز (جنگ بدر) با آن بر پيكر جد تو (عُتبة ابن ربيعه كه جد مادرى معاويه بود)، دايى تو (وليد بن عتبه) و برادرت (حنظلة بن ابي‌سفيان) كوبيدم و عرصه را بر آنها تنگ كردم و در راه دفاع از اسلام به هلاكتشان رساندم، نزد من موجود است: «وعِندي السَّيف الّذي أعْضَضْتُه بجدّك وخالك وأخيك في مِقامٍ واحد».3 1) السنن الكبرى، البيهقي، ج ۹، ص ۱۳۱. 2) فتح الباري شرح صحيح البخاري، ابن حجر العسقلاني، ج ۷، ص ۲۳۲. 3) نهج البلاغه، نامه ۶۴. 🌀 سهم تبلیغی شما: حداقل ارسال به یک نفر 💠 ندای مسجد پرجمعیت ترین کانال مسجدی پردیسان_ قم 💠 http://eitaa.com/joinchat/2737766401C2d57e92163