❇️ #سلسله_مباحث_فطرت 🔅 شماره ۱۵۶ 💠 ضرورت توسل 🔰 در دعا ی ندبه می‌خوانیم: "أَیْنَ وَجْهُ اللَّهِ الَّذى إِلَیْهِ یَتَوَجَّهُ الْأَوْلِیاءُ" این عین عبارت دعای ندبه است؛ اولیاء الله که می‌خواهند به الله توجه کنند، به شما توجه می‌کنند، نه اینکه الهی هست و شمایی هستید، مثل حکومت و نخست وزیر. 👈 بلکه آبی هست و امواج آب؛ یا آب هست و رطوبت آب هست؛ در یك وجه، عین عدم است و در وجه دیگر، ظهور آن هست؛ تجلی آن هست. 🍃 یا در زیارت جامعه که از اول تا آخر امام شناسی است می‌خوانیم: «مَنْ أَتَاكُمْ نَجَا وَ مَنْ لَمْ يَأْتِكُمْ هَلَكَ» هر کس پیش شما آمد نجات یافت و هر کس پیش شما نیاید هلاك شد. 🔹 می فرماید هلاکت وعدم، اینکه خدای نکرده از معصومین (علیهم السلام) ببرند و بگویند خودمان تلاش می‌کنیم و میرسیم، اشتباه است، 💢 خیال می‌کند مثل قدرت‌های معمولی است که پیش آنها خضوع کنند واگر هم نخواستند او را رها کنند و بگویند به قدرت دیگر متوسل می‌شویم، در حالیکه همان لحظه که از معصومین جدا شد، به هلاکت رسید. 🌀 اگر نجات می‌خواهیم باید به طرف آنها برویم، نمی‌توانیم جدای از توسل به آنها، خیال کنیم اگر به دستورات عمل کنیم چیزی متوجه می‌شویم. 📚 کتاب "فطرت" ص۷۷۱ 💠کانال ندای پاک فطرت 🆔 @nedayepakefetrat