🏴حزن و اندوه معصومین (علیهم السلام) در مصیبت ها ◼️پيامبران و اولياى الهى، داراى دو مقام و منزلت هستند: الف. مقام نورانيّت و ولايت ب. منزلت بشرى و جسمانى. ◼️هنگامى كه به تمام معنا به مقام نورانيّت خود توجّه دارند، اگر تير را هم از پایشان بكشند، متوجّه آن نمى‏ شوند.* ولى هنگامى كه به هر دو مقام و منزلت توجّه دارند (كه حال عمومى آن ‏هاست)، خوف و حزن و اندوه و گريه و درك ناملايمات و ديگر امور بشرى- به حساب توجّه به مقام جسمانى- از لوازم آن است، بنابراين اظهار ناراحتى و [حزن و اندوه در مصیبات] مانعى ندارد؛ چنان كه در سيره پيامبران و اوليا- عليهم‏السّلام- بسيار ديده شده است. ◼️البته ايشان به اقتضاى ملازمت با منزلت نورانيّت و داشتن مقام عصمت، حدود آن را كاملًا رعايت مى‏ كنند. 📚برگرفته از کتاب #فروغ_شهادت، تالیف حضرت آیة الله #سعادت_پرور (قدس سره) پی نوشت: * (ارشاد القلوب، جزء 2، ص 217.) 💢ندای سعادت؛ مرجع رسمی دفتر حفظ و نشر آثار آیة الله سعادت پرور (ره) https://eitaa.com/Nedaysaadat https://ketabrah24.ir