◾️ صادق هدایت ادبیات روشنفکری ایرانی به تأسی از ادبیات فرانسوی و اگزیستانسیالیسم نوعی اختگی را از دهۀ چهل در ایران تزریق کرد. این شمایل در شخصی به نام صادق هدایت تجسّد یافت. هدایت انسانی بود که اندکی مردانگی در او یافت نمی‌شد. احساسات او را هدایت می‌کرد و دست آخر هم ضعف خود را با خودکشی تکمیل نمود. توصیف او از خودش چیزی جز فغان و زاری نیست که برای هر مرد شرافتمندی مایۀ خجالت است. جسم نحیف و درماندۀ هدایت، نوشته‌های مالیخولیایی، ناله‌های از سر ضعف، گیاهخواری، تقابل با نهاد سنّت، کینه از زنان و عزب از دنیا رفتنش همه نشان از انسانی خفیف می‌دهد که در دنیای کافکایی ما ستایش می‌شود. داستان‌هایش تشویق ضعف، حقارت و ترحم‌خواهی‌ است که هر انسان سالمی را به لحاظ فکری مسموم می‌کند. دنیای کافکایی امروز را که صادق هدایت برای ما از فرنگ به سوغات آورده بود را مقایسه کنید با برخی اسطوره‌ها و داستان‌های سنتی که تمنای مردان شرافتمند، قوی و فداکار است که کُنج اتاق از سر خودخواهی و وسواس فکری برای سرنوشت خود مرثیه نمی‌خوانند، بلکه الگوی مردان دیگر می‌شوند. در حال حاضر چند تن از عاشقان صادق هدایت در کارگروه تعیین وزیر ارشاد !!! دولت پزشکیان جا دارند. 🔴#نَخسا (ضِد اِستِکبار)👇 @nekhsa_ir