🌷 در قرآن چندین جا بحث از کودکان و نوزادان مطرح شده، مثلا کودکانی که فرعون آنها را سرمیبرید، مثلا موسی‌ع وقتی به نیل سپرده شد و به دست فرعون و همسرش رسید، مثلا کودکی که در داستان یوسف ع و زلیخا شهادت داد، مثلا حضرت مسیح‌ع وقتی در گهواره سخن گفت. درباره سخنان ابراهیم ع در کودکی و احتجاجش با دیگران، یا خواب یوسف ع در کودکی و بیانش برای پدرش هم می‌توان سخن گفت. در روایات هم سخن گفتن علی‌ع در گهواره یا امام عصرعج را در نوزادی و غیره و غیره را داریم. چند نکته در همه این موارد مهم و مشترک است: ❤️ ۱. در همه اینها پیامی که کودک و نوزاد منتقل میکند، عین واقعیت است، عین صدق است، غیر قابل انکار است. رفع کننده شک و شبهه است. ❤️ ۲.او نشان دهنده و جدا کننده حق و باطل است. ❤️ ۳.او امید دهنده و بشارت دهنده است. ❤️ ۴.او مظهر قدرت خدا است. در روایت است که لشکر ارواح کودکان بنی اسرائیل به مدد موسی ع آمدند. ❤️ ۵. او به دلیل معصومیت بزرگترها را تسخیر میکند، دیده‌اید بزرگترها به او می‌رسند می‌خواهند مثل او سخن بگویند؟ ❤️ ۶.نگاه به او عبادت است. پیامبر ص چنین بود و به نگاه به آنها و بازی به آنها و درس گرفتن از آنها توصیه میکرد، نگاه به آنها نگاه به فطرت است، مثل رفتن زیر باران، نگاه به آسمان و دریا. ❤️ ۷.او پس مظهر صدق است و قدرت، اما او در عین اینهمه اقتدار، مظهر مظلومیت است. او دل می‌برد. 🌷 خون علی اصغر ع چنین قدرتی دارد، قدرت اقناع، قدرت تسخیر، قدرت زیر و رو کردن قلوب همه انسانها. رفقا! دوران خواندن روضه است. روضه علی اصغر ع، روضه کودکان، مثل روضه خواندنهای حاج قاسم.