هدایت شده از طلبه انقلابی
⭕️ برای این اوضاع فرهنگی جامعه، ما چه کرده‌ایم؟! ما چه کنیم؟! 🔹دیروز یک مادر پیام داده که می‌خواهد فرزندش را از خانه بیرون کند! چرا؟! چون پسر نوجوانش استوری زده و از اغتشاشات حمایت کرده! عکس یک دختر بی‌حجاب را هم منتشر کرده! لذا دیگر جایش در این خانه نیست!! اما بعد؛ فرض کنیم هیچ دستگاه و مسئول فرهنگی در این کشور وجود ندارد! همین‌هایی که هر روز برایشان غُر و لَند می‌کنیم که چرا به وظیفه‌اش عمل نکرده، چرا این کار را آن جور کرده، چرا ... فرض کنیم اصلاً این‌ها وجود ندارند! از این بالاتر فرض کنیم اصلاً جمهوری اسلامی وجود ندارد! یعنی یا هنوز انقلاب نشده یا براندازان حاکمیت دینی را سرنگون کرده‌اند! (لطفاً فرض کنید!) آیا این‌ها مانع و رافع مسئولیت ماست؟! مانع از این است که برای دین خدا کار کنیم؟! برای کار کنیم؟! همین مایی که هر روز در فضای مجازی غُر می‌زنیم که این چه وضعش است آقای مسئول!! روی چند نفر از اطرافیان‌مان کار کرده‌ایم؟! بِینی و بِین‌الله کلاه‌مان را قاضی کنیم! آن مادری که می‌خواست فرزندش را از خانه بیرون کند، آیا راهش این است؟! آیا فرار رو به جلو نیست؟! آیا پاک کردن صورت مسئله نیست؟! مسئولیت خودش را با این کار بیشتر نمی‌کند؟! چند نفر از ما توانسته‌ایم سه نفر، نَه دو نفر، نَه یک نصفِ نفر را مسجدی کنیم؟! اصلاً خودمان مسجد می‌رویم؟! هیئت می‌رویم؟! کتاب می‌خوانیم؟! وعظ گوش می‌دهیم؟! برای رشد خودمان برنامه داریم؟! چند بار شده در پارکِ محل با بچه‌ها بشینیم و صحبت کنیم؟! اصلاً بفهمیم چی توی کلّه این‌ها می‌گذرد؟! مدام کارمان شده ! ولی یک نصفِ نفر را هم با امیرالمومنین(ع) اُنس نداده‌ایم! شبهه یک نفر غیر خودمان را نسبت به ولایت فقیه برطرف نکرده‌ایم! اصلاً ولایت فقیه پیش‌کش! خیلی توقع زیادی است! شبهه یک نفر را نسبت به نبود اسم امیرالمومنین در قرآن و تعدد زنان پیامبر پاسخ نداده‌ایم! ما معمولاً اگر خراب نکنیم، کار درست هم نمی‌کنیم! چه تعداد آدم دیده‌ایم که با برخوردِ بدِ یک عزیزی در مسجد، عطای مسجد آمدن را به لقایش بخشیده؟! چه تعداد دیدیم که با برخورد بد افراد را در دین‌داری چند گام عقب‌تر برده‌اند؟! مقصود این است که یک تکانی به خودمان بدهیم! اول یک سوزن به خودمان بزنیم، بعد یک جوالدوز به مسئولین! پی‌نوشت۱: مخاطب اول این پیام خودم هستم! پی‌نوشت۲: این متن رافع مسئولیت نهادها و ارگان‌ها نیست! بحث در مورد خود ماست