♦️به آموزش به این دلیل مشکوکم!! پس از جنگ جهانی دوم تعداد بسيار كمی از زندانيان ِ زندان آشويتس در لهستان موفق شدند كه از آن قتلگاه ِ آدم سوزی ِ هیتلر، جان ِ سالم به در برند و زنده بمانند. يكي از آن نجات یافتگان ، دكتر " ويكتور فرانكل " بود. ويكتور فرانكل پس از اتمام ِ جنگ و آزادی از آن زندان ِ مخوف و با توجه به خودكشی ها و فجايع زيادی كه با چشم خودش ديده بود از نظر روانشناسی بسيار متبحّر شده بود و چند وقتی پس از آن هم در نظام آموزشی در آلمان به عنوان مدير مدرسه ای فعاليت كرد. او پس از این ماجراها کتاب " انسان در جست و جوی معنا " را نوشت. 🔸 او پس از این تجربیات ، در آغاز ِ هر سال تحصیلی برای معلمان مدرسه این نامه را می فرستاد: " کسی هستم که از یک اردوگاه ِ اسیران جان سالم به در برده است. چشمانم چیز هایی دیده که چشم ِ هیچ انسانی نباید می دیده! اتاق های گازی را ديدم كه توسّط بهترين و ماهرترين مهندسان ِ ساختمان ساخته شده بودند. بهـترين و متخصص ترين پزشكانی را ديدم كه كودكان را به شكل ماهرانه ای مسموم می كردند. نوزادانی که توسط آمپول های پرستار هایی مـُردند که بهـترين پرستاران بودند. انسان هایی که توسط فارغ التحصیلان دبیرستان ها و دانشگاه ها سوزانده شدند. " 🔸 به آموزش به این دلیل مَشکوکم. " معلمان گرامی! چیزی که از شما می خواهم این است که: برای انسان شدن ِ دانش آموزان تان جدّی تلاش کنید و زحمات ِ شما موجب تربیت جانورانِ دانشمند و بیماران روانیِ ماهر نشود. خواندن، نوشتن، ریاضیات و... زمانی اهمیت پیدا می کند که به انسان شدن ِ کودکان مان کمک کنید و اين كليد ِ انسان بودن ِ اين كودكان در آينده می باشد. پزشك شدن ، مهندس شدن ، متخصّص شدن ، كار سختی نيست و می شود با چند سال درس خواندن به آن ها رسيد و چه بسا امروز ما در جامعه هم پزشكان زيادی و هم مهندسان ِ زيادی داريم. اما بزرگترين ثروت ما انسانيت و اخلاق ماست كه با هـيچ مدركی قابل مقايسه نيست. براي به دست آوردن ِ آن تلاش كنيم كه پس از مرگ هم جاودانه خواهد بود. " ♦️در صورت موافقت با این مطلب به دوستان و گروه ها ارسال کنید.♦️ 🆔 @tarbiyat_talim 👈 ✍