💠 برگزيده‌ای از دعای امام حسين عليه السلام در ❇️ ستايش حق تعالی:  ستايش سزاوار خداوندی است كه كس نتواند از فرمان قضايش سرپيچد و مانعی نيست كه وی را از اعطای عطايا، باز دارد. و صنعت هيچ صنعتگری به پای صنعت او نرسد. بخشنده بی‌دريغ است. اوست كه بدايع خلقت را به سرشت و صنايع گوناگون وجود را با حكمت خويش استوار ساخت... . ❇️ تجديد عهد و ميثاق با خدا:  پروردگارا به سوی تو روی آورم. و به ربوبيت تو گواهی دهم. و اعتراف كنم كه تو تربيت كننده و پرورنده منی. و بازگشتم به سوی توست. مرا با نعمت آغاز فرمودی قبل از اين كه چيز قابل ذكری باشم... . ❇️ خود شناسی:  و قبل از هدايت مرا با صنع زيبايت مورد رأفت و نعمت‌های بی‌كرانت قرار دادی. آفرينشم را از قطره آبی روان پديد آوردی. و در تاريكی‌های سه گانه جنينی سكونتم دادی: ميان خون و گوشت و پوست. و مرا شاهد آفرينش خويش نگرداندی و هيچ یک از امورم را به خودم وانگذاشتی... .  ❇️ راز آفرينش انسان:  ولی مرا برای هدفی عالی يعنی هدايت (و رسيدن به كمال) موجودی كامل و سالم به دنيا آوردی. و در آن هنگام كه كودكی خردسال در گهواره بودم، از حوادث حفظ كردی. و مرا از شير شيرين و گوارا تغذيه نمودی. و دل‌های پرستاران را به جانب من معطوف داشتی. و با محبت مادران به من گرمی و فروغ بخشيدی... . ❇️ تربيت انسان در دانشگاه الهی:  تا اين كه با گوهر سخن، مرا ناطق و گويا ساختی. و نعمت‌های بی‌كرانت را بر من تمام كردی. و سال به سال بر رشد و تربيت من افزودی. تا اين كه فطرت و سرنوشتم، به كمال انسانی رسيد. و از نظر توان اعتدال يافت. حجتت را بر من تمام كردی كه معرفت و شناختت را به من الهام فرمودی... . ❇️ نعمت‌های خداوند:  آری اين لطف تو بود كه از خاک پاک عنصر مرا بيافريدی. و راضی نشدی ای خدايم كه نعمتی را از من دريغ داری. بلكه مرا از انواع وسائل زندگی برخوردار ساختی. با اقدام عظيم و مرحمت بی‌كرانت بر من و با احسان عميم خود نسبت به من، تا اين كه همه نعماتت را درباره من تكميل فرمودی... . ❇️ شهادت به بی كرانی نعمت‌های الهی:  الهی! من به حقيقت ايمانم، گواهی دهم و نيز به تصميمات متيقن خود و به توحيد صريح و خالصم  و به باطن ناديدنی نهادم. و پيوست‌های جريان نور ديده‌ام و خطوط ترسيم شده بر صفحه پيشانی‌ام، و روزنه‌های تنفسی‌ام، و نرمه‌های تيغه بينی‌ام. و آوازگيرهای پرده گوشم و آنچه در درون لب‌های من پنهان است... . ❇️ ناتوانی بشر از بجا آوردن شكر الهی:  گواهی می‌دهم‌ ای پروردگار كه اگر در طول قرون و اعصار زنده بمانم و بكوشم تا شكر يكی از نعمات تو بجا آورم، نتوانم مگر باز هم توفيق تو رفيقم شود، كه آن خود مزيد نعمت و مستوجب شكر ديگر، و ستايش جديد و ريشه‌دار باشد... . ❇️ ستايش خدای يگانه:  بنابراين من با تمام جد و جهد و توش و توانم تا آنجا كه وسعم می‌رسد با ايمان و يقين قلبی گواهی می‌دهم. و اظهار می‌دارم:  حمد و ستايش خدايی را كه فرزندی ندارد تا ميراث برش باشد. و در فرمانروايی نه شريكی دارد تا با وی در آفرينش بر ضديت برخيزد و نه دستياری دارد تا در ساختن جهان به وی كمک دهد... . ❇️ خواسته‌های يک انسان متعالی:  خداوندا، چنان كن كه از تو بيم داشته باشم، آنچنان كه گويی تو را می‌بينم و مرا با تقوايت رستگار كن! اما به خاطر گناهانم مرا به شقاوت دچار مساز! مقدر كن كه سرنوشت من به خير و صلاح من باشد. و در تقديراتت خير و بركت به من عطا فرما! ❇️ سپاس به تربيت‌های الهی:  خداوندا! ستايش از آن توست كه مرا آفريدی. و مرا شنوا و بينا گرداندی! و ستايش سزاوار توست كه مرا بيافريدی و خلقتم را نيكو بيا راستی. به خاطر لطفی كه به من داشتی والا... . ❇️ نيازهای تربيتی از خدا:  و مرا بر مشكلات روزگار، و كشمكش شب‌ها و روزها ياری فرمای! و مرا از رنج‌های اين جهان و محنت‌های آن جهان نجات بده و از شر بدی‌هايی كه ستمكاران در زمين می‌كنند نگاه بدار... . ❇️ شكايت به پيشگاه خداوند:  خدايا! مرا به كه وا می‌گذاری؟ آيا به خويشاوندی كه پيوند خويشاوندی را خواهد گسست؟ يا به بيگانه كه بر من بر آشفتد؟ يا به كسانی كه مرا به استضعاف و استثمار كشانند؟ در صورتی كه تو پروردگار من و مالك سرنوشت منی؟ ❇️ ای مربی پيامبران و فرستنده كتب آسمانی:  ای خدای من و ای خدای پدران من! ابراهيم، اسماعيل، اسحاق و يعقوب، و ای پروردگار جبرائيل، ميكائيل و اسرافيل. و ای تربيت كننده محمد، خاتم پيامبران و فرزندان برگزيده‌اش. ای فرو فرستنده تورات، انجيل زبور و فرقان ... . ❇️ تو پناهگاه منی:  تو پناهگاه منی، به هنگامی كه راه‌ها با همه وسعت، بر من صعب و دشوار شوند و فراخنای زمين بر من تنگ گردد. و اگر رحمت تو نبود من اكنون جزء هلاک شدگان بودم. و تو مرا از خطاهايم باز می‌داری. و اگر پرده پوشی تو نبود از رسوايان بودم.