مهربان خدای من امروز با صادقانه‌ترین لحنی که در خود سراغ دارم تو را می‌خوانم. این روزها، ما بندگان سرا پا تقصیرت، عجیب دچار خود تبعیدی شده‌ایم. گویا بشر، خود را از فطرت پاک خویش به دیار هرچه بدیست، تبعید نموده است. خدای مهربان من ما عجیب دچار خود اغفالی شده‌ایم. عرفه را نقطه‌ی عطفی در تمرکزمان برخویشتن قرار ده. خدای مهربانم فصاحت و بلاغت کلام‌مان را تنها در مسیر دفاع از حق کارساز نما و آنجا که قصد توجیه گناه داریم کلام فصیح و بلیغ را از ما بگیر. خدایا تو پناهمان ده تا تکلیفمان با دل و دین‌مان روشن باشد. خدایا ظلم با تمام وزنه‌ی وقاحتش بر گُرده‌ی خلق سنگینی می‌کند به برکت این روز دستان ظلمی که بر سر سفره‌ی مردم است را کوتاه کن. خدای مهربان من طاقتمان کم شده، آنچه شاهدش هستیم صبرمان را اندک و دلمان را پرخون نموده است. این حجم از بی‌عدالتی را بر ما مپسند. خدایا در این روز ما را به تأمل وا دار که این تأمل بالاترین پاداشمان خواهد بود. ✍زهرا ابراهیمی