حوزه علمیه بر اساس منویات رهبری باید نیازهای اسلامی را تامین کند؛ با گسترش دانش بشری و پیشرفت جوامع، دایره مذهب در جهان افزایش یافته و وظیفه روحانیت شیعه در زمینه پاسخگویی به شبهات و آموزش این مباحث روز به روز سخت تر شده است. انقلاب اسلامی و استقرار نظام اسلامی که ثمره شهدای گلگون کفن است عرصه هایی را پیش روی فقه شیعه گذاشته است که در تاریخ شیعه بی نظیر است. حوزه نیز باید سکان دار جامعه باشد، نخبگان و استعدادهای برتر در راستای تلاش هایی که به برکت تلاش اساتید خود داشتند وظایف سنگین تری در این زمینه دارند. برای تبدیل رابطه امروزه حوزه و نظام به یک رابطه قوی تر و هدفمند تر، باید شرایطی را ایجاد کنیم؛ ایجاد انگیزه و دغدغه لازم بین طلاب و نخبگان در زمینه نیازهای جامعه، تعریف کارکردهای اجتماعی روحانیت بر اساس نیازهای فعلی نظام و جامعه و تربیت طلاب متناسب با کارکردها و نیاز از جمله این شرایط است. ابهام در ماموریت اصلی نخبگان و حوزه، ابهام در عرصه سند چشم انداز حوزه های علمیه، عدم استقبال و ارتباط از سوی مسئولان نظام، استفاده نشدن از ظرفیت علمی حوزه در سامان دهی و جهت دهی طلاب، عدم تطبیق آموزش ها و نیازهای جامعه و ... از موانع این مسیر است. در این زمینه می توان مراکز نخبگانی درون حوزوی در خصوص هفمکری در حل مشکلات جامعه و نظام را تاسیس کرد؛ مرکز امور نخبگان می تواند در سامان دهی امور به شکلی عمل کند که مشکلات بیشتری را حل کند.