#یک_نکته_تفسیری_از_آیاتی_که_امروز_قرائت_کردیم [سوره مائده آیه ۱۰۳] مٰا جَعَلَ اللّٰهُ مِنْ بَحِیرَةٍ وَ لاٰ سٰائِبَةٍ وَ لاٰ وَصِیلَةٍ وَ لاٰ حٰامٍ وَ لٰکِنَّ الَّذِینَ کَفَرُوا یَفْتَرُونَ عَلَی اللّٰهِ الْکَذِبَ وَ أَکْثَرُهُمْ لاٰ یَعْقِلُونَ خداوند، درباره ی هیچ بحیره (حیوان گوش شکافته) و هیچ سائبه (حیوانی که به خاطر زاد و ولد زیاد او را آزاد کرده اند) و هیچ وصیله (حیوان نری که متّصل به ماده، دو قلو به دنیا آمده باشد) و هیچ حام (شتر نری که ده بار برای جفت گیری از آن استفاده شده باشد) حکمی نکرده است (و شما را از استفاده ی گوشت و بارکشی آن منع نفرموده و این ممنوعیّت‌ها خرافات زمان جاهلی است)، ولی کافران بر خدا دروغ می‌بندند و بیشتر آنان اهل تعقّل نیستند. 🔸نکته ها👇 قرب به خداوند باید از راه‌های صحیح و معقول باشد. با هر نذری یا از هر راهی نمی توان به خدا نزدیک شد. مردم جاهلی می‌پنداشتند با رها کردن حیوانات یاد شده، به خدا یا بتان نزدیک می‌شوند. نظیر این احترام به حیوانات را هنوز در کشور هند درباره ی گاو مشاهده می‌کنیم. رها کردن و بلا استفاده گذاردن حیوان جایز نیست، چه رسد به رها شدن انسان. در روایت آمده است: «بحیرة»به شتری می‌گویند که پنج شکم زاییده باشد، اگر پنجمی ماده بود، گوشش را چاک می‌زدند و خوردن گوشت آن را حرام می‌دانستند. [۱] امام صادق علیه السلام فرمود: «در زمان جاهلیت اگر شتر دو قلو می‌زایید می‌گفتند: «وصیلة»و ذبح و خوردن گوشت آن شتر را حرام می‌دانستند و اگر شتر ده شکم می‌زایید می‌گفتند: «سائبة»است و در این صورت سوار شدن و خوردنش را حرام می‌دانستند و«حام»، شتری بود که به عنوان«فحل»از آن استفاده می‌کردند که ذبح آن را نیز حلال نمی دانستند». [۲] 🔹پیام ها👇 ۱-دین را باید از خرافات و بدعت‌ها پاک نمود. «مٰا جَعَلَ اللّٰهُ» ۲-تا از سوی خدا، قانونی نسبت به تحریم حیوانات وضع نشده، اصل حلال بودن آنهاست. «مٰا جَعَلَ اللّٰهُ» ۳-انتساب اتلاف مال و رها کردن حیوان نوعی افترا به خدا و حرام است. «یَفْتَرُونَ عَلَی اللّٰهِ الْکَذِبَ» ۴-ریشه ی احکام الهی مصالح واقعی است، امّا خرافات، ریشه در جهل و بی عقلی دارد. «لاٰ یَعْقِلُونَ» ۵-اگر اکثریّت جامعه اهل تعقّل باشند، بدعت‌ها رشد نمی کند. «أَکْثَرُهُمْ لاٰ یَعْقِلُونَ» --------------- [۱]: ۱). وسائل، ج۲۵، ص۶۱. [۲]: ۲). وسائل، ج۲۵، ص61 🏴♦️🏴♦️🏴♦️🏴♦️🏴