🌴بسم الله الرحمن الرحیم🌴 🔳 98/11/13 ✨📖✨ ثُمَّ سَوَّاهُ وَنَفَخَ فِيهِ مِنْ رُوحِهِ ۖ وَجَعَلَ لَكُمُ السَّمْعَ وَالْأَبْصَارَ وَالْأَفْئِدَةَ ۚ قَلِيلًا مَا تَشْكُرُونَ (9 - سجده) ⚡️سپس آن (نطفه بی‌جان) را نیکو بیاراست و از روح (قدسی الهی) خود در آن بدمید، و شما را دارای گوش و چشم‌ها و قلب‌ها (با حسّ و هوش) گردانید، باز بسیار اندک شکر و سپاس‌گزاری نعمت‌های حق می‌کنید. 💠🔸 در قراردادنِ قلب در کنار گوش و چشم، دو تفاوت در قلب با آن دو وجود دارد. نخست این‌که آن‌ها با چشم دیده می‌شوند، ولی قلب دیده نمی‌شود. دوم، شکی نیست در این‌که کار گوش شنیدن و کار چشم، دیدن است و هدف، ظاهر قلب نیست بلکه باطنِ قلب است. ⁉️ پس کار قلب در معرفت چیست؟ 🔻🔺 کار قلب هم درک شنیده‌ها و دیده‌های متفاوت و تفکیک آن‌ها از یکدیگر است تا شنیده‌ها و دیده‌هایِ باطل را از حقیقت جدا نماید. پس درکِ واقعی در قلب است البته نه هر قلبی بلکه «قلب سلیم»، که آن هم قلبی است که در آن سر سوزنی شک و شرک به خدا وجود نداشته باشد. ✍ در حدیثی از امام صادق (ع) آمده است که خداوند متعال، علم را مانند نوری بر قلب انسان مؤمن وارد می‌کند. 🍀 نبی مکرم اسلام (ص) می‌فرمایند: 💫✨ هر انسانی دو چشم در قلب خود دارد که اگر یک چشم باز شود، حقایق را با آن درک می‌کند و می‌فهمد و اگر چشم دیگر او باز شود، با آن چشم حقایق را می‌بیند. (چنانچه آن چشم در رجبعلی خیاط باز شده بود و با چشمِ سر، برزخ انسان‌ها را هم می‌دید.) تمام بازشدن چشم قلبی که بسته است، به میزان رهاشدن از نفس است. 🌿🍂 نبی مکرم اسلام (ص) وقتی حضرت علی (ع) را که نوجوان سیزده ساله‌ای بودند، برای قضاوت به یمن فرستادند، حضرت علی (ع) فرمودند: من علمی ندارم و می‌ترسم. نبی مکرم اسلام (ص) دست راست خود بر سینه‌ی علی (ع) گذاشتند و با دستِ دیگر دعا کردند که خدایا! تمام علم نبی خودت را به سینه‌ی علی (ع) از کرم و جلالت بفرست و حضرت علی (ع) در لحظه‌ای صاحبِ علم نبوی گشتند و این علم، همان نوری است که خداوند بر قلب فرد مؤمن وارد می‌کند. ✴️ در تاریخ بسیار دیده شده است که فرد بی‌سوادی در خواب، یکی از اهل‌بیت را درک کرده و او را نوشیدنی داده‌اند و بعد از بیداری، آن فرد صاحبِ علم و حکمت شده است.