📌قسمت چهارم 🔰امام عليه السلام به يکى ديگر از اوصاف پرهيزکاران پرداخته، مى فرمايد: وَ لَوْلاَ الاَْجَلُ الَّذِي کَتَبَ اللّهُ عَلَيْهِمْ لَمْ تَسْتَقِرَّ أَرْوَاحُهُمْ فِي أَجْسَادِهِمْ طَرْفَةَ عَيْن، شَوْقاً إِلَى الثَّوَابِ، وَ خَوْفاً مِنَ الْعِقَابِ 💠اگر که خداوند براى (زندگى) آنها مقرّر داشته نبود يک چشم بر هم زدن، ارواحشان از و ترس از کيفر او در جسمشان قرار نمى گرفت» 🖊روح آنها به کبوترى مى ماند که در قفس گرفتار است; در يک سوى خود، باغى خرم و سرسبز با انواع گلها و گياهان و ميوه ها مى بيند و در طرف ديگر خود آتشى سوزان. در درون قفس، بال و پر مى زند و است تا کند و بر شاخسار باغ قرار گيرد و در ضمن از آتش سوزانى که در يک طرف ديگر قفس بود، رهايى يابد. 🔹پرهيزکاران راستين چنين اند. عشق به از يک سو و از عقاب (بر اثر سوء عاقبت) از سوى ديگر، آنها را به جهان ديگر جذب مى کند; ولى اجلى که خداوند براى آنها مقرر ساخته آنان را از اين امر باز مى دارد. ✔️در ضمن اين تعبير، حاکميت صفت و را بر وجود آنها روشن مى سازد; از يک سو به لطف و هستند و از سوى ديگر از اين بيم دارند که در دنيا پايشان بلغزد و در دام شيطان و ، گرفتار شوند و با از دنيا بروند. 📝ادامه دارد... ┏━━━🍃🌺🍃━━━┓ ┗━━━🍂━━