بسم الله الرحمن الرحیم مادری می‌گفت دوست داشتم بیشتر برای خودم وقت بگذارم ، دوست دارم روزه بگیرم ، بیشتر قرآن بخوانم و بیشتر با خودم خلوت کنم، بخاطر بچه ها نمی توانم. انکار نمی کنم گاهی همه ما به سکوت و خلوت احتیاج داریم. خوب است اگر کمک کنیم این فرصت برای همه فراهم شود. اما سوالی ذهنم را مشغول کرده! آیا هدف تمام عبادات قرب به خدا نیست؟ یعنی ما قرار است عبادت را برای رضای خودمان انجام دهیم یا خدا؟ من عارف و سالک نیستم، اما شنیده ام در سیر و سلوک از مهمترین مسائل، گذشت از نفس و مبارزه با نفس است. مادری که مثل همه انسان ها دوست دارد سبک بار باشد اما چند ماه بار سنگین ( وهن علی وهن) و امانت مهمی را با خود حمل می کند، سختی به نفس خود می دهد، آیا مبارزه با نفس نکرده؟ مادری که مثل همه انسان ها تمایل به خوابیدن در شب دارد اما به خاطر فرزند خود بی خوابی می کشد آیا با نفس خود به چالش نیفتاده؟ مادری که آماده به خدمت و آماده به رکاب در خدمت بنده ای از بندگان خدا روزها را سپری می کند و هرزمان که او نیاز دارد، حضور پیدا می کند آیا از نفس خود نگذشته؟! مادری که همگام با رشد فرزندش، خودش هم دارد رشد می کند، تربیت می شود آیا در حال سیر و سلوک نیست؟ خدا از ما روزه خواست برای اینکه نفس سرکش را مهار و در خدمت خود درآوریم. حالا اگر بارداری یا فرزند شیرخوار داری و دلت برای روزه گرفتن لک زده بدان که مهار این نفس به وسیله عبور از تمایلات خود و رسیدن به رضای خداست. اگر رضای خدا در چیز دیگری است، رضای تو هم در آن باشد و یادت باشد که عبادت را برای خدا قرار است داشته باشیم نه برای رضایت خودمان... مادری شروع یک سیر و سلوک عارفانه است. همانجا که واسطه خلقت می شوی، همانجا که واسطه رزق می شوی، همانجا که واسطه رشد می شوی... و این شروع یک بحث جذاب و قابل تامل است. #خانواده_چند_فرزن #روزه_بارداری #روزه_شیردهی #روزه https://eitaa.com/joinchat/774570008C9052be5167