✅یک فرق اساسی وجود دارد بین انتقاد کردن و نق زدن. انتقاد کردن این است که شما یک نقطه منفی را پیدا کنید، با تکیه بر نقطه مثبتی که در این اثر نمایشی شما، در این داستان شما وجود دارد، آن نقطه منفی را نشان دهید و مغلوب کنید. جانمایه یک اثر نمایشی طبعاً داستان است، قصه است، سرگذشت است.
❇️شما در این سرگذشت، یک قهرمان دارید، یک هدف دارید. این قهرمان دنبال هدفی است، با موانعی مبارزه می کند. شما چالش جدی و واقعی و عینی را تصویر می کنید. مقصود این قهرمان این است که به آن هدف برسد و با این موانع مبارزه کند. این موانع، زشتی هایند.
♻️بالاخره در این داستان، این هنرمندی که این فیلمنامه را می نویسد یا کارگردانی که کارگردانی می کند، می خواهند چه بکنند؟ می خواهند خروجی و محصول این مبارزه چه باشد؟ این خیلی مهم است.
✅اگر محصول این مبارزه باید این باشد که در چالش خیر و شر، خیر بر شر فائق و غالب بیاید، پس بایستی شما حرکت خیر را، جریان خیر را در این نمایش نشان بدهید.
❇️بله، حرکت شر را هم ،ایرادی ندارد، نشان بدهید، اما معلوم بشود یک حرکت خیر وجود دارد که کاراکتر قهرمان دنبال آن است، برای آن مبارزه می کند، برای آن جانفشانی می کند؛ حتّی گاهی جانش را بر سر آن می گذارد، برای اینکه به آن هدف برسد.
✅یعنی درست است که شما عیب و زشتی را نشان دادید، اما یک چیز بزرگتری را نشان دادید و آن، جهاد برای مبارزه با این زشتی است؛ این می شود انتقاد.
♦️من به عنوان یک روحانی و به عنوان یک مسئول در نظام جمهوری اسلامی، به شما عرض می کنم: اینجور انتقادی هیچ اشکال ندارد، بلکه مطلوب است؛ چون این انتقاد، جامعه را به سمت رفع نواقص پیش می‌برد و حرکت می دهد؛ این خوب است.
📄رهبر معظم انقلاب در دیدار دست‌اندرکاران #صداوسیما ۱۳۸۹/۰۴/۱۲
@irinn_channel