خدایا وارهان نفس مرا از درد خودخواهی عنایت کن به لطف خویش از رزق سحرگاهی گدای درگهت هستم مرا امیدواری بخش ندارم تحفه ای جز التماس و حسرت و آهی اسیر نفس خود گشتم پر پرواز می خواهم نشانم ده به نور معرفت تا آسمان راهی بجز تو کیست یارب هر زمان در فکر من باشد رهایم کن بحق مرتضی از جهل و گمراهی ترا می خوانم و بگشوده ام دست طلب سویت که از لطف و کرم با بنده ات هرلحظه همراهی امید مغفرت دارم که یک عمری من غافل نمودم در طریق معرفت اینقدر کوتاهی هزاران شکر یکبار دگر ماه صیام آمد به سویت می ‌کشاند مرغ جان را چون پرکاهی اگر عمری خطا رفتم اگر برخود جفا کردم دوباره آمدم امشب نصیبم بخش آگاهی به هر جا سرزدم با خواری و ذلت مرا راندند ندیدم غیر کویت بر خودم شایسته درگاهی ز جام رحمت و وصل تو امشب مست و مدهوشم یقین دارم که امشب بنده ات را خوب می خواهی کانال اشعار ایتا @hushmand