✍🏽 بگو هلو!
🚻 روایتی شنیدنی از یک ایرانی 🇮🇷 ساکن کانادا 🇨🇦
-----------
1️⃣ پرده اول: نوامبر سال ۲۰۱۵، جاستین ترودو، نخست‌وزیر جدید کانادا کابینه خود را معرفی می کند. دقیقا نیمی از وزرا زن هستند. خبرنگاران از ترودوی جوان می‌پرسند چرا اصرار داشتید که تعداد زن و مرد در کابینه برابر باشد. پاسخ می دهد: «چون در سال ۲۰۱۵ هستیم.» جمعیت حاضر در سالن هورا می کشند.
2️⃣ پرده دوم: دوست کانادایی‌ام با افتخار خبر برابری تعداد وزرای زن و مرد را برایم می خواند و می گوید با حزب لیبرال بالاخره به تساوی حقوق زن و مرد نزدیک شدیم. سوالی ساده از او می پرسم: «به‌نظرت اگر زنان شایسته بیشتری وجود داشتند، نباید ۷۰ درصد کابینه زن می‌بودند؟ چرا فقط ۵۰ درصد؟» مکثی می‌کند. نمی داند چه بگوید. خودم پاسخ می‌دهم: « اگر بنا باشد کابینه بر اساس شایستگی انتخاب شود، جنسیت نباید اهمیت داشته باشد. ممکن است حتی لازم باشد همه کابینه زن یا همه آن مرد باشند.» جوابی ندارد. توجیه می کند که کابینه ناشایستگان هزینه‌ای است که جامعه کانادایی باید برای برابری جنسیتی بپردازد.
3️⃣ پرده سوم: مریم منصف، زن جوان ۳۱ ساله اصالتا افغان، به عنوان وزیر در کابینه ترودو انتخاب می‌شود. همگان تحسین می‌کنند که یک زن که جوان و از اقلیت نژادی مهاجر می‌باشد، وزیر شده است. بعدها منصف به دلیل ناکارآمدی و حواشی فراوان مورد سرزنش رسانه ها و سیاستمداران کانادایی قرار می گیرد. وی تا مدت‌‌ها مدعی بود متولد افغانستان است، اما مشخص شد که متولد مشهد بوده و این دروغگویی حواشی زیادی برایش ایجاد کرد. با روی کار آمدن حکومت طالبان، آنها را «برادر» خطاب کرد که این مسأله هم موجب هزینه‌های فراوانی برای او و حزب لیبرال شد. نهایتاً انتقادها به بی‌تجربگی و ناکارآمدی اجرایی‌اش موجب شد تا در سپتامبر ۲۰۲۱، در حالی که حزب لیبرال کرسی های بیشتری نسبت به محافظه‌کاران به‌دست آورد، او در حوزه انتخابیه‌اش از رقیب محافظه‌کار شکست بخورد و از صحنه سیاسی کانادا حذف شود.
4️⃣ پرده چهارم: شرکتی که در آن کار می‌کنم، بزرگترین شرکت بین المللی در زمینه کاری خود است که دفتر مرکزی آن در کانادا است. هر ساله تعداد محدودی از کارمندان امکان ارتقای شغلی دارند و برای این منظور جداول، ملاک ها و امتیازبندی خاصی وجود دارد. از سالها قبل، زن بودن و یا اقلیت قومیتی بودن امتیاز ویژه‌ای در ارتقای شغلی داشت. شرکت در نیمه سال ۲۰۲۲ اعلام می کند که دیگر به زن بودن و اقلیت بودن امتیاز ویژه تعلق نمی‌گیرد. بلکه اگر امتیازات و شایستگی‌های کاری و تخصصی دو نفر برابر شد و محدویت برای انتخاب یکی از آنها وجود داشت، آنگاه شرکت ملاحظات جنسیتی و قومیتی را در نظر می‌گیرد.
5️⃣ پرده پنجم: در اردوی مدرسه، در دوران دبستان، معلم ورزش موقع عکس گرفتن می‌گوید همه بگوید «هُلو». در تمام عکس‌های گروهی، من و دوستانم لبهایمان جمع شده‌است. بعدها در دوران دبیرستان، معلم تاریخ از وادادگی و تقلید کورکورانه روشنفکران عصر قاجار از فرهنگ ممالک غربی می‌گوید. مثال می زند که این منورالفکرها می‌دیدند غربی‌ها برای آنکه تصویرشان با لبخند باشد، موقع عکس گرفتن می‌گفتند peach 🍑. زمانی که به ایران برمی‌گشتند این کلمه را ترجمه می‌کردند و خب می گفتند بگویید «هلو». حتما کلی توجیه هم می‌کرده‌اند که این صنعت عکاسی از فرنگ آمده و ما باید برای استفاده از آن به فرهنگش هم ملتزم باشیم.
✅ پرده آخر: در ۲۷ تیرماه ۱۴۰۳، محمد جواد ظریف ، رییس شورای راهبردی انتخاب کابینه رییس‌جمهور منتخب، دکتر پزشکیان، در تلویزیون در حال تشریح نحوه انتخاب کابینه است. «اگر وزیر پیشنهادی مرد باشد هیچ امتیازی نمی گیرد و نامزدهای خانم ۱۰ امتیاز می گیرند؛ اگر از اکثریت (شیعه) باشد امتیاز ندارد ولی اگر از مذاهب و ادیان رسمی باشد، امتیاز دارد.»
⬅️ همه این پرده‌ها از جلوی چشمانم رد می شوند. با خودم می گویم چقدر خوب شد آقای ظریف‌المالک هست که نحوه چینش کابینه با در نظر گرفتن ملاحظات برابری جنسیتی و قومیتی را به ما یاد دهد.
@ALIDORRIZ
💌نشرحداکثری باذکرصلوات
نورُعلی نور 🇮🇷✌️🇵🇸
@nouronalanour14