🔴رفتار سياسى اميرمؤمنان عليه السلام 2⃣ #نعمت_الله_صفرى_فروشانى ◀️بخش دوم: چرا حضرت در آغاز حکومت خود، سیاستی خشن در پیش گرفت⁉️ 1⃣ پيش از حكومت حضرت على علیه السلام به ويژه در اواخر دوره عثمان، حكومت به تدريج از اسلام فاصله گرفته و ارزش هاى اسلامى به ضد ارزش تبديل شده بود. مطرودان پيامبر اكرم به پست هاى حساس بازگشتند و فضيلت مندان كنار گذاشته شدند. بيت المال گنجينه شخصى به شمار آمد و صدها هزار دينار به طور نامشروع در اختيار نااهلان قرار گرفت. حاكمان، ارزش هاى اسلامى را زير پا مى نهادند و به مردم ستم روا مى داشتند. در اين موقعيت، مردم در سراسر مملكت اسلامى ناخشنود شدند و با هدف حق جويى و اجراى احكام اسلامى، به مركز خلافت (مدينه) سرازير گشتند. شور و شوق انقلابى و ارزش خواهى آغازين حاكم بر انقلابيون آن ها را وا داشت با نزديك ترين فرد به پيامبراكرم كه مى دانستند مجرى سنت و پاسدار ارزش هاى اوست، بيعت كنند تا احكام اسلامى را اجرا كند، شايستگان را به منصب گمارد؛ نالايقان را به زيركشد و بيت المال را از خانه هاى شخصى به خانه دولت بازگرداند. بنابراين، مردم چون در پى خشونت با ناشايستگان و ستمگران بودند، به حضرت روى آوردند. 2⃣ حضرت على علیه السلام فردى ارزش گرا و سنت طلب به شمار مى آمد. او، در دوره 25 ساله دورى از حكومت، بارها حاكمان را به عمل به كتاب و سنت فرا خوانده و اشتباهاتشان را متذكر شده بود؛ به ويژه در دوره پايانى حكومت عثمان بارها او را از انحراف برحذر داشت. در اين موقعيت، حتى اگر جو انقلابى و ارزش خواهى آن زمان را نيز در نظر نگيريم، ويژگى شخصيتى حضرت سبب مى شد از همان آغاز، برنامه حكومتش را اعلام كند و بدون تعارف در اجراى آن بكوشد. 3⃣ اين سياست را «سياستى خشن» خواندن درست نمى نمايد؛ زيرا براى مردم عادى كه از مواهب نامشروع حكومت هاى پيشين بى بهره مانده، تحت ستم حاكمان نالايق عثمانى به سر مى بردند، عين رحمت و بركت بود و تنها براى رفاه طلبان و ناشايستگان و فاسقان حاكم، خشن به شمار مى آمد