⭕️تاملی در زمینه های اجتماعی رادیکالیسم در بلوچستان 📍بخش دوم ‌ ✍🏻 حامد رضایی ناامنی هویتی 🔸یعنی ترس از دست دادن هویت قومی و مذهبی. بلوچ حکومت مرکزی را دشمن هویت قومی و هویت مذهبی خویش تلقی کرده و گمان می‌برد که حکومت مرکزی درصدد است هویت بلوچی را به نفع هویت فارسی و هویت سنی را به نفع هویت شیعی به ورطه نابودی کشاند. این ترس، هرچند القایی و توهم‌آمیز است، اما ریشه‌هایی در واقعیت هم دارد. 🔸حقیقت آن است که حکومت پهلوی، هم از جهت ایدئولوژیِ ناسیونالیستیِ پارس محورِ خود که سعی در نوعی یکسان‌سازیِ فرهنگی مبتنی بر فرهنگ و زبان فارسی داشت، و هم از جهت تلاش در راستای مدرن‌سازی آمرانه جامعه ایران، هویت قومی بلوچی را مورد هجوم قرار می‌داد. مردم بلوچ از جانب هویت قومی خود از فعالیت‌های پارس‌محور حکومت پهلوی هراس داشتند. 🔸پس از انقلاب اسلامی اما نه تنها هراسِ از بین رفتنِ هویت قومی از بین نرفت، که هراسی به مراتب سهمگین‌تر، یعنی هراس از دست رفتن هویت مذهبی نیز بر آن افزوده شد. بلوچِ امروز پر است از احساس ناامنی هویتی. وقتی فرد هویت خود را در خطر می‌بیند، برای حفظ این هویت هرکاری خواهد کرد. چراکه هویت فرد تمام دارایی اوست و او برای حفظ دارایی‌اش به آب و آتش خواهد زد. حس تبعیض 🔻«حس تبعیض» با «تبعیض» متفاوت است. حس تبعیض ممکن است ریشه در تبعیض‌های واقعی داشته باشد و ممکن است صرفاً در توهمات ذهنی لانه کرده باشد. حس تبعیضی که مردمان بلوچ بدان مبتلایند هم ریشه در تبعیض‌های واقعی دارد که در حق آنان روا داشته شده و هم ریشه در ذهنیات غیرواقعی آنان. به هرحال بلوچ عمیقاً معتقد است که هم در دوران پیش از انقلاب و هم در دوران جمهوری اسلامی، در حق او ظلم و تبعیض به عمل آمده است. 🔻بلوچ می‌پندارد امکانات اقتصادی و سیاسی در مناطق فارس‌نشین و شیعه‌نشین توزیع شده و بلوچستان عامدانه از حقوق طبیعی خود محروم می‌گردد. بلوچ‌، علت تبعیض در جمهوری اسلامی را دو چیز می‌داند. اول اینکه او بلوچ است و حکومت فارس، دوم اینکه او سنی است و حکومت شیعه. 🔻می‌توان گفت که حس تبعیض است که ناامنی هویتی را باورپذیرتر می‌کند. بلوچ تبعیض را نیز با مسئله «هویت» مرتبط می‌داند. او معتقد است که هویت او سبب شده که مورد تبعیض قرار گیرد. این سه مشکل عمده طی یک قرن اخیر در جامعه بلوچستان روی هم انباشت شده و جنایت 8 مهر نیز آن را تشدید کرده است. در چنین فضایی رادیکالیسم رشد می‌کند. 🔻علاج نکردن این سه مشکل اساسی و باقی ماندن در توهمات فقهی و کلامی و یا امنیتی، اوضاع را بدتر می‌کند که بهتر نمی‌کند. جمهوری اسلامی هنوز نتوانسته الگویی برای حل بحران مشارکت تبیین کند که هم ریشه در مبانی انقلاب اسلامی داشته باشد، هم منافع ملی را تأمین کند و هم هموطنان مسلمان بلوچ را به حقوق‌شان برساند. 🔻برای مقابله با حس تبعیض نیز باید به دنبال راه‌حلی همه‌جانبه گشت. صرف محرومیت‌زدایی - که متأسفانه با سرعت کمی در حال انجام است - کافی نیست. چراکه مسئله اصلی، نه تبعیض که حس تبعیض است. محرومیت‌زدایی و توزیع عادلانه امکانات، بخشی از راه‌حل است نه تمام آن. 🔻مسئله بغرنج‌تر اما ناامنی هویتی است. متأسفانه اراده‌ای جدی برای مقابله با این عامل وجود ندارد. تحرکات حساسیت‌برانگیز برخی نهادهای حکومتی و نیز نیروهای مذهبی غیرحکومتی همچنان ادامه دارد و جلوگیری قاطع از آن به عمل نمی‌آید.    ┄┄┅┅┅┅┅┅ ✦ ┅┅┅┅┅┅┄┄ ‌‌💠 @okhowahmag    ┄┄┅┅┅┅┅┅ ✦ ┅┅┅┅┅┅┄┄