اری عاشق بود، عاشقی که قلبش را وقف محبوب خویش کرده بود، او منتظر بود، چشمانش نشانه ای برای چشم انتظاران حضرت ولی عصر بود. آن چنان منتظر بود که حتی شبها به یاد آن حضرت به بستر خواب می رفت و این شعر را زمزمه می کرد: چو شو گیرم خیالت را در اغوش سحر از بسترم بوی گل ایو و هنگامی که برای نماز شب بر میخاست بوی عطر فضای اطرافش را پر کرده بود. او دل داده امام زمان بود به طوری که حضرت ولی عصر به ایشان فرمودند: ای حاج ملا آقاجان! ما تا تو را داریم، غم نداریم!» (۲) https://eitaa.com/olamaerabane