سالروز رحلت حضرت علامه طباطبایی قدس الله سره است. صلوات و فاتحه‌ای نثار روح ایشان کنیم... 🌷 سروده‌ای زیبا از علامه طباطبایی رحمت الله علیه: مهــر خوبــان دل و دین از همه بـی پروا برد رخ شــطـرنـــج نبــرد، آنـچه رخ زیبـــا بـــرد تو مپندار که مجنون، سر خود مجنون گشت ز ســمــک تا به سهـــایش کشــش لیــلی برد من به ســرچشمه خورشید نه خود بردم راه ذره ای بـــودم و مـــهر تـو مـــرا بـــالا بـــرد من خس بی سر و پــایم که به سیل افتـادم او که مـی رفت مــرا هـــم به دل دریــا بــرد جــام صهبـــا ز کجـا بود مـگـر دست که بود کـه در ایــن بزم بگــردیــد و دل شیــدا بـرد خم ابـــروی تـــو بود و کـــف مینوی تو بود که به یــک جلـوه ز من نام و نشان یکجا برد خــودت آمـوختیم مـهر و خودت سوخـتیم با بــرافـروخته رویی که قــرار از مـــا بـــرد هـــمـه یـــاران به ســر راه تو بــودیــم ولی خـــم ابــروت مـــرا دیـد و ز من یـغمــا برد همه دلبـــاخته بودیـــم و هراسـان که غمت همـه را پشت سر انـــداخت، مــرا تنـهـا برد