⭕️ شالوده کنشگری فرهنگی 🔰حس مسئولیت امام حسین(ع) بود که باعث شد، از مکه تا کربلا و حتی با واقعه کربلا تا پای جان بایستد. این همه سختی را بجان و دل بخرد و ارزشش را داشت. 🔰 حس مسئولیت نسبت به همه جامعه. 🔰با یکی گفتگو کرد، یکی را مورد تفقد قرار داد، یکی را شمشیر کشید، یکی را وعده داد، یکی را ترساند، یکی را خوشحال و یکی را... که او را تربیت کند. 🔰حالا اگر با این نگاه به هیئت نگاه کنید، کار شما ادامه کار حسین(ع) و تربیتیست، نه خدماتی! 🔰بعد در هیئت هرجایی که باشی چه مسئول و چه مجری و چه مستمع، کاری می کنی که کار تو حسینی باشد و تربیت گر. 🔰 حالا اگر حس تو خدمت باشد، گاهی مزد خدمت و ثواب می خواهی، ▫️ گاهی حالش را نداشتی به همان بسنده می کنی. ▫️ و گاهی دچار اسراف و افراط و تفریط می شوی. 🎯 فرق خدمت با حس مسئولیت چیست؟! 👈جالب شد: با این تفسیر ▫️ مداح خدماتی داریم و مداح حسینی و تربیت گر! ▫️سخران خدماتی و سخنران تربیت گر ▫️آشپزخانه و چایخانه و میاندار و.... خدماتی و تربیتی ⭕️ گریه کردن از حس مسئولیت! سینه زدن و سیاه پوشیدن و سیاه زدن از حس مسئولیت. ⭕️حالا به این سوال پاسخ دهید: چه کنیم که همه در هیئت، حس مسئولیت داشته باشند؟ ⭕️هیئت های خدماتی به انحراف می روند یا هیئات تربیت گر؟ 👆امام زمان کدام نوع هیئت را بیشتر می پسندد؟ یا بستر ساز ظهور است؟ @omoorefarangi_ir دانشگاه فعالان فرهنگی ایران