اصلی ترین ویژگی که از نادر طالب زاده در ذهنم مانده این است که مثل یک پدر و معلم بود. دلسوز، مهربان، متواضع و متخلق. ‌ اولین باری که بعد از یکی از برنامه ها همدیگر را به طور اتفاقی در راهروهای شبکه دیدیم، آنقدر ابراز لطف کرد که شرمنده شدم. ذره ای منیت یا تکبر نداشت، مانند یک معلم امید تزریق میکرد‌. من به ضعف های خودم آگاه بودم و میدانستم آن طور که او توصیف میکرد نیستم اما همان روحیه پدرگونه اش باعث میشد تا هر وقت که چشم تو چشم می شدیم، امید بگیرم... ‌ اللهم انا لا نعلم منه الا خیرا...