💢آفتاب یزد در اوایل مطلب خود سه گروه را عنوان میکند که هر کدام دیدی نسبت به این دوگانه و قیاس آن دارند. 1⃣ درباره گروه اول مینویسد که کسانی هستند که معتقدند مردم نباید قدرت و توان سایر صنایع را هم تا زمانی که خود از نزدیک ندیده‌اند یا مورد آزمون قرار نگرفته است را باور کنند. 🔺از آنجا که روزنامه به این گروه نپرداخته است اینجا به پاسخ آن میپردازیم. آیا باید همه ی چیزهارا الزاما خودمان تجربه کنیم تا باور کنیم؟ آیا میشود در بحث موشک مانند خودرو عمل کرد؟ آیا اصلا این حرف منطقی است؟ زمانی که شواهد مختلف غیرقابل انکاری وجود دارد؛ چون عملیات های انجام شده، تلاش دشمنان برای مذاکره و صحبت در این باره، اعترافات دشمنان و صحبت های متخصصان که در حالت بد بینانه اکثرا به این قدرت اذعان دارند؛ باز هم باید خودمان تجربه کنیم؟ چگونه؟ 2⃣افرادی که عامل این اتفاقات را نوع #هدفگذاری ‌های این دوصنعت می‌دانند. این عده می‌گویند بدیهی است تا زمانی که دلالی و اهداف تجاری مقصود خودروسازان و دولت باشد و از آن سو مردم این خودرو‌ها را با هر قیمتی که بگویند می‌خرند، بی آنکه اعتراضی علنی کنند آش همان آش است و کاسه همان کاسه. به عبارتی خودروسازی هم مانند بسیاری از صنایع بی‌کیفیت کشور با تمرکز بر همان اهداف پولسازی خود، هر بار با کیفیتی پایین‌تر محصولات خود را عرضه می‌کند، چرا که شرایط به گونه‌ای شده که در این قبیل صنایع تنها هدف پولسازی اهمیت دارد نه پیشرفت. این در حالی است که در مورد موشک، هدف فرق می‌کند. هدف در صنعت موشک‌سازی دیگر پول و تجارت نیست و پیشرفت است برای رقابت با دنیا و افزایش توان. برای اینکه موشک یک نماد قدرت است اما خودرو نه. 3⃣دسته سوم هم کسانی را میداند که به قول آفتاب یزد بیش از همه #سیاسی میبینند و معتقدند که اگر همان کسانی که متصدی موشک سازی هستند بیایند میتوانند خودرو نیز تولید کنند. این روزنامه گفته است این دیدگاه تلاش دارد تا هر آنچه که از پیشرفت نصیب کشور شده است را به خودکفایی و دوری از غرب و روابط بین‌الملل ارتباط دهد و هر آنچه که عامل ناتوانی ست را به دولتی مرتبط کند که مایل به ارتباط با اروپا و حفظ برجام است. 🔺حال در ادامه موارد 2⃣ و 3⃣ را بررسی میکنیم. ✍ مؤذن جامعه شما هم #مؤذن باشید📢 @yaddashtedaneshju