🚩 نگاهی به جزئیات تعبیر «مَن یَمُت یَرَنی»[۱] 🔹قسمت هفتم 🔸تاثیر حدیث "من یمت یرنی" بر شعر فارسی 🔺بسیاری از شعرای فارسی زبان، این تعبیر زیبا را به شعر در آوردند. مثلا حسین بن معین الدین میبدی متخلص به «منطقی» و ملقب به کمال الدین(متوفی 911) کتابی در شرح دیوان منسوب به امیرالمؤمنین علی بن ابی طالب دارد که در توضیح این اشعار سروده است: هرکس که به جان، محب حیدر باشد وز مهر علی (ع) دلش منور باشد روزی که از این سرای ویران به رود در باغ بهشت، اهل کوثر باشد 🔻همچنین میرزا ابوالقاسم شیرازی، (متوفی ۱۲۹۳ق)که از عالمان و بزرگان مشایخ شیراز در قرن سیزدهم هجری است و به دلیل آن که همواره زبانش از گفتن خاموش بود به «خاموش شیرازی» و نیز به «سکوت شیرازی» مشهور شد. وی ذوق شعری داشته و در اشعار خویش با نام «سکوت» تخلص می کرده. او در توضیح و ترجمه همین تعبیر حضرت علی(ع) رباعی معروفی دارد که چنین سروده است: ای که گفتی و من یمت یرنی جان من فدای جمال دلجویت کاشکی من به هر دمی صد بار مردمی تا بدیدمی رویت[٢] 🔻البته این شعر در محاورات مردمی تغییراتی حاصل کرده و برخی چنین می گویند: «ای که گفتی، فمن یمت یرنی جان فدای کلام دلجویت کاش روزی هزار مرتبه، من مُردمی، تا بدیدمی رویت» 🔻همچنین برخی از شعرای معاصر این تعبیر را در ترجیع بند خود و بصورت «بند ترجیع» بکار برده اند. در واقع تَرجیع بَند یا بند گردان از قالب های شعر فارسی است که از غزل های چند بیتی که هم وزن هستند تشکیل شده و برای اتصال این غزل ها به یکدیگر از یک بیت تکراری استفاده می نماید. بیت ترجیع با قافیه ای ویژه و لفظ و معنی یکتا تکرار می گردد. این بیت بند ترجیع یا بند گردان نامیده می شود. 🔹مثلا سید هاشم وفایی ترجیع بندی دارد که بند ترجیعش چنین است: «چه بگویم به مدح تو سخنی ای که گفتی فمن یمت یرنی» بند نخست به شرح زیر است: ای که رویت بهشت رویائی است گلشن روی تو تماشائی است به فروغ نگاه تو سوگــــند! چشم تو آفتاب بینائی است دلت از نور حق بود روشن سینۀ تو کتاب دانائی است نام تو درد را دوا بخشد نفس تو دم مسیحائی است هرکجا نام تورسد به میان صحبت از عاشقی و شیدائی است ای که شد کعبه از تو عطر آگین گل روی تو در شکوفائی است من ندیدم اگر چه کوی تو را لیک دانم بهار زیبائی است چه بگویم به مدح تو سخنی ای که گفتی فمن یمت یرنی... ادامه دارد _پ. ۱. به نقل از پایگاه اطلاع رسانی حوزه ٢. میر محمد تقی، بزرگان نامی پارس، مرکز نشر دانشگاه شیراز، ج ۲، ص ۱۰۲۲، ۱۳۶۸. به کانال عشاق بقیت الله بپیوندید👇 @oshghebaghyatollah