💢توسعه معنایی عرف در فقه ✔️حجت‌الاسلام والمسلمین احمد احمدی‌تبار: 🔹وقتی ما به سخنان فقها نگاه می‌کنیم می‌بینیم تعریف یگانه‌ای برای عرف ندارند و گاه آن را با سیره و بنای عقلا مخلوط می‌کنند و این امر باعث می‌شود در اینکه عرف چقدر کارایی دارد، دچار اختلاف شوند. اگر عرف را فطریات بدانیم، فطریات چیزی است که در وجود همه انسان‌ها هست، اگر به معنای بنای عقلا بگیریم، خیلی اوقات اصلاً بنای عقلا عقلایی نیست. عقل در جاهایی که قطع و علم دارد، حکم می‌کند لذا می‌گوییم حجیت قطع ذاتی است ولی همین عقل برای ظن حساب باز نمی‌کند ولی بنای عقلا گاهی بر اساس ظن یک قاعده و قانونی وضع می‌کند. مثلاً قاعده ید می‌گوید هر کس بر مالی سلطه دارد، مالک است. دلیل عمده این قاعده بنای عقلا است. 🔹ما یک تعریف جامع و مانعی از عرف نداریم. اگر یک تعریف جامع و مانع از عرف داشتیم می‌توانستیم بررسی کنیم عرف می‌تواند جزء ادله قرار بگیرد یا نمی‌تواند. در رابطه با عرف چیزی که همه فقها پذیرفتند، مرجعیت عرف در فهم سخن شارع است. هر قانون‌گذاری در مقام ابلاغ قانون باید به زبان و اصول رایج در بین مخاطبینش ملتزم و پایبند باشد و شارع هم همین روش را در قانون‌گذاری خودش دارد. 👈 ادامه مطلب: http://ijtihadnet.ir/?p=70625 🆔 https://eitaa.com/ijtihad