📖صفحه ۴۴۰ 🔅وَ لَوْ يُؤاخِذُ اللَّهُ النَّاسَ بِما كَسَبُوا ما تَرَكَ عَلى‌ ظَهْرِها مِنْ دَابَّةٍ وَ لكِنْ يُؤَخِّرُهُمْ إِلى‌ أَجَلٍ مُسَمًّى فَإِذا جاءَ أَجَلُهُمْ فَإِنَّ اللَّهَ كانَ بِعِبادِهِ بَصِيراً«۴۵» 🔹امام سجّاد عليه السلام در مناجات خود عرضه میدارد: «كانَ جَزائى فى اَوّلِ ما عَصَيتُكَ النّار» خداوندا جزاى من در اولين گناهى كه كردم آتش بود(هر چه زنده مانده‌ام لطف و مهلت تو نسبت به من است كه شايد من توبه كنم.) 📘صحیفه سجادیه/دعای۱۶ 🔰پیام ها ۱-گناهى كيفر دارد كه با علم و عمد انجام گيرد. يُؤاخِذُ ... بِما كَسَبُوا ۲-فلسفه تأخير كيفر مردم از دنيا به قيامت،بقاى نسل بشر و تداوم حيات اوست.«ما تَرَكَ عَلى‌ ظَهْرِها مِنْ دَابَّةٍ» ۳-مرگ و ميرها و فرصت‌ها و مهلت‌ها،با اراده‌ى الهى و داراى نظم و حساب و كتاب است. «يُؤَخِّرُهُمْ إِلى‌ أَجَلٍ مُسَمًّى» ۴-مدّت عمر انسان،از پيش تعيين شده است. «أَجَلٍ مُسَمًّى» ۵-مهلت دادن خداوند به گنه‌كاران كارى عالمانه است.«بِعِبادِهِ بَصِيراً» (ميليونها نفر سال‌ها بعد از گناه توفيق توبه پيدا كرده‌ و خلافكارى خود را اصلاح نموده‌اند كه اگر خداوند كيفر آنان را فورى مى‌داد همه دوزخى مى‌شدند) 📚تفسیرنور/ج۷ ص۵۱۴