✨﷽✨ #یک_پند_یک_معرفت ✍معمولاً کسانی که با طمع و درگیری نفس و امور دنیوی زندگی خود می‌گذرانند در سنّ پیری استعداد بسیار زیادی برای خواطر شیطانی دارند و با پیر شدن حریص‌تر می‌گردند. این افراد تندخو، بسیار مال‌دوست و خسیس، خرده‌گیر، اهل غُرزدن، گلایه‌ کردن، پُرتوقع، غیرمنطقی و اهل تجسس، فراری از تنهایی و نیز به نوعی کم احساس نزدیک به بی‌احساسی هستند. چون این افراد با افزایش سن، حسّ ناتوانی می‌کنند پس سعی دارند با چنین خصوصیاتی به خود القاء کنند که هنوز جوان هستند و ناتوان نشده‌اند. ولی کسانی که با معنویت و دوری از محبت دنیا زندگی می‌کنند در سنّ پیری انسان‌های با ملاطفت، بی‌حاشیه و بی‌گلایه، دست و دل باز و کم توقع و خونسرد و خوش‌اخلاقی می‌شوند. کوتاه سخن آن که با بالا رفتن سن، خصوصیات جوانی هر فرد شدت و رنگ بیشتری می‌گیرد و ترک کردن شاکله جوانی در سن پیری تا حدود زیادی غیرممکن می‌گردد، چون در سن پیری هر تغییری که انسان بخواهد در رفتار و عقاید خود بدهد نوعی خط بطلان کشیدن بر عمری از کارهای گذشته اوست که با حسّ ندامت و سنگینی از ترسِ عدم جبران خسارت همراه است و کار هرکسی نیست. برای همین در سنّ پیری هر نوع تغییر نزدیک به محال است. به همین دلیل انسان در سنّ پیری از نصیحت شدن گریزان است و دوست ندارد کسی نصیحت‌اش کند و اگر کسی نصیحت‌اش کند، می‌گوید: "تو جای بچه من هستی....." پذیرش خطا در سنّ پیری بسیار سخت است، چرا که دیگر فرصتی برای جبرانِ خطاها و مافات نیست. ‌‌‌‌✅ کانال استاد دانشمند ┅┅┅┅┅┅┅┅┅┅┅ http://eitaa.com/joinchat/592117774Cb596248863