کدام ایرانیِ سنگدلی ازمرگِ هموطن وناموسش دلشاد میشود؟مهسا دخترِ ایران بود.پاره ی تنِ ایران بود.مثل من،مثل همه دختران این سرزمین!-پندار ما،پندارحاج قاسمِ عزیزاست که«او هم دخترِ ماست!»سوال من اما اینست:شما با اطمینان کامل ازصحّتِ سیل اخباررسانه های مجازی خودتان راجای خدا گذاشتیدوقضاوت کردید؟تنتان ازوحشت اینکه شایدحتی یک صدم درصد اشتباه کرده باشیددنمیلرزد؟این به کنار؛مگر قانون حجابِ اجباری حکم اسلام بودکه قرآن و مسجد آتش زدید؟قرآن که گفته بودلا اکراه فی الدین!!حجاب اجباری قانون این کشور بودچون یک جمهوریِ اسلامی ست!که یعنی فرقی نمیکند مسیحی باشی یا یهودی یا مسلمان،درخیابان های این کشور اگرقدم برمیداری باید اینگونه باشی.جمهوری اسلامی راهم که پدران خودتان در اسفند ۵۷ انتخاب کردند!آنچه باید به آتش بکشیدقانونِ اساسی ست اگر میتوانید.. جدای از همه اینها اما دست مریزاد!الحق که جنسِ غیرتتان آریایی ست.جوانمردی کردیدکه به تلافی،چادر و روسری از سر ناموسِ این خاک کشیدید.که۳مادر را به عزای پسران جوانشان نشاندید به جرمِ سربازبسیجی بودن.که پدرِ یک مهسای کوچکِ ایران رابه آتش کشیدید چون نظامی بود!ما ایرانیان حتی بادشمنان خودهم چنین نمیکنیم.!و باز همه اینها به کنار.هرگز نمیتوانیدجوابگوی دلهایی باشیدکه لرزاندید و حس امنیتی که سلب کردید!که دخترِ چادری در خیابان هراس از هتک حرمتِ روسری و چادرش داشته باشد و دخترِ شل حجاب،پای دلش بلرزداز اینکه به خاطرچندتار مواورا شکنجه خواهند کرد.بترسیداز نتایج این سیاهنماییِ عظیم.بترسیدازخدای مهسا،ازخدای آن مأمورِگشت.. ° °