عنوان: اهمیت کنترل زبان (رازداری) با محوریت حکمت 381 نهج البلاغه بند مقدمه 📌از دیرباز، مطرح کردن رازها و اطلاعاتی از یک سرزمین و قوم، به قومی دیگر و با هر انگیزه‌ای، به عنوان جاسوسی کردن مطرح بوده و شدیدترین مجازات‌ را برای مرتکب آن به همراه داشته است. در شغلهای حساس، یکی از تعهداتی که نیروی جدید باید آن را امضا کند، تعهد منع افشای اطلاعات است که امضاء کننده از تبعاتِ عدم رعایت آن کاملا آگاه خواهد شد. بند پشتیبان 📌 این موضوع در دین اسلام به شدت مورد تاکید قرار گرفته و اهمیت این موضوع به اندازه ای است که در قرآن کریم از رازداری به عنوان صفتی الهی یاد شده (تغابن: 4) و فاش کردن راز در نزد دیگری به سخن‌چینی تعبیر شده که از گناهان کبیره است و سخن چین (نَمّام)، با این کار، خود را از رحمت خداوند محروم کرده و عذاب اخروی را برای خود می‌خرد (حجرات: 12). در روایات معصومین علیهم السلام نیز اسرار و رموز مردم به عنوان اماناتی در نزد هر کس محسوب شده و به تبع بر ملا کردن آن، خیانت در امانت است. با توجه به اهمیت این موضوع حضرت علی علیه‌السلام نیز به این مطلب اشاره و می فرمایند: «کلام تو، تا زمانیکه چیزی نگفته ای اسیرِ توست اما با بیان آن، بندهای آن‌را گشوده و بر خود می‌بندی، یعنی تو در اختیار آن خواهی شد. از این رو چون سیم و زر از آن محافظت کن که چه بسیار کلامی، نعمت از گوینده‌اش سلب کرده یا لعن و بلا بر او رسانده است» (حکمت؛ 381). بند نتیجه 📌 بر این اساس می توان گفت رازداری یکی از راه های کنترل زبان است که می تواند از مصادیق این حکمتِ حضرت علیه السلام باشد. چون زمانی که راز دیگری از زبان انسان خارج می شود، هم برای خود انسان و هم شخص مدنظر، گرفتاری ایجاد شده و چه بسا نقمت ها و بلاهایی گریبانگیر اشخاص و زندگی شان شود. #مسابقه #تبیین_مسئله #کارگاه_تبیین_مسئله ◇•@𝘱𝘢𝘫𝘰𝘩𝘦𝘴𝘩_𝘦𝘴𝘧𝘢𝘩𝘢𝘯