🔹امشب بعد از اقامه نماز در یکی از مساجد قم، سخنرانی داشتم و در اثنای آن، به وضعیت نابسامان خودروسازان داخلی اشاره داشتم. بعد از سخنرانی، یکی از حاضران پرسید که این خودروسازان به کجا وصل هستند که زور هیچکس به آنها نمی‌رسد؟! نه تهدیدات مجلس و نه سیاستهای دولت و حتی تذکرات رهبر تاکنون منتج به ادب شدن آنها نشده است و مگر اینها چه کسی هستند که اینقدر سرکش هستند؟! 🔹برای حفظ ظاهر، جوابی را سر هم کردم اما حالا اعتراف می‌کنم که در پاسخ به این سوال، جواب قانع کننده‌ای ندارم. اگر آمار بودجه‌ای که دولت بابت واردات بنزین هزینه می‌کند (که بخش قابل توجهی از آن به دلیل مصرف بیش از حد برخی خودروهای داخلی است) را به آمار خسارت مادی حاصل از هزاران تلفات تصادفات جاده‌ای بیافزاییم (که نتیجه بی‌کیفیت بودن محصولات این خودروسازان است) و سپس به عدد ارزی که سالیانه بابت حمایت از این خودروسازان هدر داده‌ایم اضافه کنیم آنگاه به عدد وحشتناکی می‌رسیم که به مراتب بیش از کل حقوق و مزایایی است که این خودروسازان در طول سال به کلیه پرسنل خود پرداخت می‌کنند! نتیجه منطقی با خود شما ! ... 🔹پی‌نوشت: امیدوارم این یادداشت سبب نشود که عده‌ای بنده را با این برچسب که ضد تولید داخلی هستم بنوازند! حسب اطلاع، در تمام سالهای اخیر همواره سعی کرده‌ام که هرجا که برایم مقدور بوده فقط و فقط از محصولات ایرانی استفاده کنم؛ از یخچال و ماشین ظرفشویی گرفته تا جاروبرقی و پوشاک و لباس و ...؛ ولی انصافا آش خودروسازان داخلی آنقدر شور شده که دیگر با هیچ توجیهی نمی‌توان خوردش! بلد طیب/کانال رسمی دکتر منان رئیسی https://eitaa.com/baladetayyeb