✨﷽✨ ✳️ آب و جاروی نَفْس! ✍ آفتاب بالا آمده بود و سکوت آرامش‌بخشی بر محوطه سایه انداخته بود. راهم را گرفتم و رفتم سمت ساختمان. از دور دیدم یکی تا کمر خم شده و اطراف ساختمان را جارو می‌زند. گفتم «هر کی هست خدا خیرش بده، این‌جا یه آب و جاروی حسابی لازم داشت.» نزدیک‌تر که شدم، از بین گردوخاکی که بلند شده بود، را دیدم. دهانم از تعجب باز ماند. گفتم «حاجی! شما چرا این کار رو می‌کنید؟ بدید به من. خوب نیست کسی شما رو این‌طوری ببینه؟» و به زور جارو را از دستش گرفتم. ناراحت شد. گفت: «اجازه بدید خودم محوطه رو تمیز کنم. این‌جوری حس می‌کنم هر چی بدی دارم همراه این خاک‌ها روفته می‌شه و می‌ره.» گیج حرف‌هایش شده بودم و چیزی برای گفتن نداشتم. جارو را به دستش دادم و رفتم. آن روز گذشت و روزهای دیگر پشت سر هم آمدند و رفتند اما ابراهیم سر حرفش ماند. هر روز صبح از خواب بیدار می‌شد، یک‌راست می‌رفت سراغ نظافت. تا همه خواب بودند کل محوطه را می‌شست و جارو می‌کرد. 📚 خودسازی به سبک شهدا ☘🌺🌸☘