✅پرسش: دوستم، چیزی دارد که از داشتنش خوشحال هستم و من هم دوست دارم آن را داشته باشم . این حالت اشکالی دارد؟ 🌺پاسخ: این حالت، غبطه خوردن است به این معنا که دوست دارد چیزی که دیگری دارد، داشته باشد بدون اینکه بخواهد، دوستش، آن نعمت را از دست بدهد. ⚠️ اما دقت داشته باشید در موضوع غبطه نکته لازم التذکری است که غالبا مورد التفات نیست و آن این است که غبطه مباح یا مستحب در صورتی است که منجر به بعضی از مراتب حسد نشود. و غالبا در مورد غبطه این مخاطره هست . 🔹 زیرا کسی که رسیدن به نعمتی را تمنا می نماید - مثل آنچه به دیگری رسیده بدون تمنای زوال آن از دیگری - یا این است که به آن آروز می رسد یا نمی رسد . 🔺 در صورتی که نرسید و از آن نعمت خود را محروم دید ، گاه می شود که در این حال میل نفسانیش به زوال آن نعمت از دیگری ، می شود تا اینکه با او برابر شود ؛ 👈 زیرا بر نفس گران است که ببیند دیگری مقدم بر اوست و خود را فاقد ببیند و دیگری را واجد ، بس ملحق می شود به حسد ((نستجیر باللّه )) و کمتر کسی از این مهلکه در امان است . 🍀 مگر کسی که مهذب بوده و خداوند منت بر او گذاشته و ریشه شجره خبیته حب دنیا را از دلش برکنده باشد و او را به مقام رضا و تسلیم رسانده باشد و چنین کسی البته در مقام مقدرات الهیه هیچ اعتراضی نخواهد داشت . 📚برگرفته از کتاب 82 پرسش از آیت الله دستغیب ، سوال 79 🌎 مرکز ملی پاسخگویی به سوالات دینی 🔷 @pasokhgoo1 👈 #اخلاقی